-
诗人咏鸱夷西子之事多矣按越败于鲁哀公元年想鸱夷五饵之策必其时也至哀公二十二年越灭吴西子复归计其年亦老矣岂鸱夷如洛阳贾人不能忘情于旧约耶
去时苧萝山,送我抟黍叫。
归时苧萝山,迎我桃花笑。
一别二十年,过眼如风燎。
人生重后会,世事中前料。
未惊马齿长,犹喜鸡皮少。
-
我携无言子,东去颜不欢。
故人日已远,嘿嘿寝与餐。
寄洪乐山水,冈峦涌涛澜。
有时戏吟诗,音韵摇风滩。
朋侪相徵逐,歌笑杂悲叹。
-
我生未为后,议论颇自喜。
读书见古人,慷慨欲立事。
既壮涉忧患,辗转不如意。
五十今到门,翻与穷鬼值。
老马但垂头,不似新驹驶。
-
杉松翳苍翠,古寺依寒溪。
小桥度空阔,胜事穷朝隮。
仙人渺何许,昔年此孤栖。
丹成馀此泉,高步凌云梯。
至今浴丹处,精光贯虹霓。
-
十载与君友,何曾异悲欢。
忧寒夜同袍,念饥日同餐。
晚节各大缪,浊世多波澜。
我争东山墩,君赴金沙滩。
云萍不相接,我穷君长叹。
-
开岁倏五十,陶翁感浮休。
我生苦后陶,夜梦从之游。
大块无停机,岁月去如流。
弃家客东安,泛泛双浮鸥。
羲轩古主人,中古称旦丘。
-
我生在畎亩,志愿向此毕。
粝饭为我粮,丑女为我室。
英英帝家胄,屡驾款蓬荜。
片言误相酬,搀我手不释。
立谈豢吴儿,再战走汉贼。
-
朝趋梁父岑,暮投梁父麓。
左肩抱长欃,右手牵黄犊。
禾生亘原隰,生计自为足。
罢耕还读书,何必事精熟。
茫茫万古坟,苞括纳心曲。
-
剥尽皮毛见本真,此中无古亦无今。
等闲窗外东风软,露出先天一片心。
-
风韵清高不受尘,冰为肌骨玉为神。
一生谩记吴姬面,不是人间婉媚人。
-
葛仙溪上一株梅,我到家时花正开。
后夜月明风露冷,横枝休遣上窗来。
-
屐痕印雪不粘尘,去采南枝茧栗春。
待得杏桃蹊树下,我家风味已生仁。
-
约束寒梅作主张,此花解事助凄凉。
暗香月下熏诗骨,怪见吟来句句香。
-
只在溪桥野屋边,霜饕雪虐不能干。
可人风韵元萧散,莫道花仙骨相寒。
-
寂寞幽香圣得知,醉来树下酹冰肌。
更须呼我碧花唾,听唱新翻一剪词。
-
欲洗年年堕谪心,仙人空返白云岑。
飞花欲落频回首,老去风情尚不禁。
-
褪粉残妆对镜慵,楚踪秦迹恨匆匆。
芳心不被春风折,谁揉香肌满籍红。
-
松下相逢雪雨乖,人生何必泥形骸。
竹篱一醉休惆怅,只么神交自是佳。
-
前年赴急合梁山,一岁征行一岁还。
待到故乡能几月,明朝又出雁门关。
-
辞家泊水几番秋,流浪天南海角头。
此去千鹅三万里,凭君马上寄离愁。
[宋]
? ~ ?
方一夔的诗文全集
共 92 诗文