-
只许吟踪向此来,迳无吟屐损苍苔。
雪明霜树清於月,人涤茶瓯瘦似梅。
古瓦旋磨成砚璞,腐桐新琢作琴材。
晓晴不管寒侵青,似看湘山上楚台。
-
危亭石作关,假道一跻攀。
白鹤何年去,青松尽日閒。
坐时闻远水,望处小他山。
衲子云衣厚,寒犹宿此间。
-
身与沙鸥一样闲,每来池上独凭阑。
药苗得雨侵苔绿,楮实逢秋似荔丹。
酒欠好怀狂饮少,诗因多病苦思难。
虚廊日晚人稀到,风约晴蜓泊钓竿。
-
万顷平田一望中,独乘瘦马常吟筇。
天连濁雾无非海,地少严寒不类冬。
刺竹满林生似蝟,古榕临水卧如龙。
村家米贱新醅熟,犹及停鞭问老农。
-
岁杪携家客桂林,乡山万晨楚云深。
瓮留腊水供春酿,梅着寒花伴晚吟。
自笑老来贫不减,谁怜鬓底雪相侵。
俸钱用处清无敌,半打崖碑半买琴。
-
閒池草色青,蝌蚪自滋生。
尚觉窥天小,何因妒月明。
通宵成乐部,过雨杂棋声。
静者心无役,从君取意鸣。
-
问利问名总不知,生涯付与一轮丝。
四时风月俱还我,万顷烟波说向谁。
霁后短蓑和笠晒,醉来长笛倚篷吹。
此怀惟有诗人识,除却诗人只楚词。
-
纵使秋风满道间,炎州且任客衣单。
马行峻岭如云度,鹭立枯楂似画看。
问尽地名犹跋涉,忽收家信喜平安。
渡头沽得茅柴酒,尽可吟边作醉颜。
-
携家经月尚羁程,随处风光似有情。
一石峭从平地起,数禽飞入半天鸣。
春生草树洲添绿,船载诗人水倍清。
晚泊别无消遣处,自酤村酒对花倾。
-
山县浑如野客家,遊蜂数点趁朝衙。
簿书押了无公事,小吏呼来扫落花。
-
鬰鬰栖凤枝,青青止渴林。
两树交江濆,敷为十亩阴。
朱光灿万宇,唤渡人烦襟。
一憇爽乌匼,方知树德心。
嘉哉建安子,繁衍征在今。
-
出郭无多路,萦迴入翠微。
水边寒艇泊,松下老僧归。
藏古神抄供,亭幽客掩扉。
自来还自咏,不觉到斜晖。
-
数客同吟棹,覊怀得少宽。
山晴平眺远,滩涩泝流难。
饥鹊窥茶鼎,游鱼识钓竿。
天南风土别,晚岁未全寒。
-
岁杪携家客桂林,乡山万里楚云深。
甕留腊水供春酿,梅著寒花伴晚吟。
自笑老来贫不减,谁怜鬓底雪相侵。
俸钱用处清无敌,半打崖碑半买琴。
-
万顷平田一望中,独乘瘦马当吟筇。
天连浊雾无非海,地少严寒不类冬。
刺竹满林生似猬,古榕临水卧如龙。
村家米贱新醅熟,犹及停鞭问老农。
-
三十年前,爱买剑、买书买画。
凡几度、诗坛争敌,酒兵取霸。
春色秋光如可买,钱悭也不曾论价。
任粗豪、争肯放头低,诸公下。
今老大,空嗟讶。
-
岁杪携家客桂林,乡山万里楚云深。
瓮留腊水供春酿,梅著寒花伴晚吟。
自笑老来贫不减,谁怜鬓底雪相侵。
俸钱用处清无敌,半打崖碑半买琴。
-
墅梅汀畔客帆过,岁晚天南气候和。
江合湘漓流水急,山藏洞壑吐云多。
村家酿酒连醅浊,小吏抄诗觉字讹。
几点白鸥清似画,对人飞下泊寒莎。
-
只许吟踪向此来,径无吟屐损苍苔。
雪明霜树清于月,人涤茶瓯瘦似梅。
古瓦旋磨成砚璞,腐桐新琢作琴材。
晓晴不管寒侵骨,儗看湘山上楚台。
-
身与沙鸥一样闲,每来池上独凭阑。
药苗得雨侵苔绿,楮实逢秋似荔丹。
酒欠好怀狂饮少,诗因多病苦思难。
虚廊日晚人稀到,风约蜻蜓泊钓竿。
[宋]
? ~ ?
赵希迈的诗文全集
共 60 诗文