-
数客同吟棹,羁怀得少宽。
山晴平眺远,滩涩溯流难。
饥鹊窥茶鼎,游鱼识钓竿。
天南风土别,晚岁未全寒。
-
出郭无多路,萦回入翠微。
水边寒艇泊,松下老僧归。
藏古神抄供,亭幽客掩扉。
自来还自咏,不觉到斜晖。
-
山峭石台平,天低可摘星。
岸回分水势,城缺见州形。
晓树来孤鹤,春吟忆二灵。
客行贪访古,柳下一舟停。
-
故人能下榻,为喜客相过。
不住夜泉滴,常疑春雨多。
风来琴自响,冰合砚难磨。
明日还分袂,羁吟谁共哦。
-
乱崖悬怪木,地胜绝纤尘。
曾有升仙者,宁无避世人。
湍流因过雨,啼鸟但如春。
谁种桃千树,荒碑记不真。
-
四月寒犹在,日高常掩扉。
纵收风外絮,难暖客中衣。
新竹笋多瘦,残梢花最肥。
有情双燕子,能认旧巢归。
-
腊尽客萧萧,系船当远郊。
冻苔龟曝日,古树鹊营巢。
野老扫寒屋,骚人寄午庖。
不知何所见,能索近诗抄。
-
凉分一半秋,此夜客吴州。
无侣共明月,唤僧同倚楼。
天虚云气尽,风静桂香浮。
遥忆前年醉,狂吟沧海头。
-
客来僧已去,古屋静萧萧。
敲石引松火,对花悬酒瓢。
窗棂寒背日,柱础润通潮。
君肯过幽寂,水程才隔宵。
-
渡湖归古县,一望水程赊。
月正帆无影,风横浪有花。
寒更知戍屋,野火是渔家。
拟待春洲暖,重来采荻芽。
-
幽居杂岭云,清过晋时人。
学苦常如病,家和不见贫。
雪消崖溜急,春近烧痕新。
寒烛半明灭,通宵语意真。
-
日长松院静,孤坐对残编。
雨久波平岸,山高烧接天。
春酲茶可解,诗病药难痊。
独喜君清政,南中客共传。
-
僦居初不恶,门巷接溪湾。
有谱曾评菊,无钱可买山。
吟驱生计拙,愁积鬓毛斑。
远示诸名作,闲题驲寄还。
-
道傍无驿舍,投宿向深村。
闲唤邻翁语,翛然古意存。
半篱花隔水,数亩竹当门。
传说冈头树,时留虎爪痕。
-
官与民间一样贫,空流江水净如银。
谁将山里闲田地,唤作黄金误世人。
-
村邑萧条廨屋低,茆墙缺处补荆篱。
市添人语当墟日,田捲车筒漫种时。
公事偶无封印早,小胥习懒赴衙迟。
闲行摸索街头石,寻得前朝一片碑。
-
涉历长亭复短亭,兼旬方抵贵州城。
江从白鹭飞边转,云在青山缺处生。
家务每因官事废,诗篇多向客途成。
耕桑尽自无荣辱,却悔当年事短檠。
-
一卷残书自课儿,欹斜茅屋任风吹。
阶头石鼎煎茶熟,还咏当时月蚀诗。
-
溪叟山居不计年,半欹茅屋倚云边。
竹沟旋引高源水,灌得门前数亩田。
-
墅梅汀畔客帆过,岁晚天南气候和。
江合湘漓流水急,山藏洞壑吐云多。
村家酿酒连醅濁,小吏抄诗觉字讹。
几点白鸥清似画,对人飞下泊寒莎。
[宋]
? ~ ?
赵希迈的诗文全集
共 60 诗文