-
簿领丘山堆,胥吏凫鹜进。
不须持酒卮,正自得醉困。
赖逢同舍郎,照眼珠璧润。
堂堂质肃公,劲节森万仞。
吾犹识诸孙,王谢有孤韵。
-
颜驷老为郎,三世终不遇。
奉春脱挽辂,暂见若平素。
功名岂不佳,用舍真有数。
况逢尧舜朝,士多无著处。
赫赫金门开,燕子皆鹓鹭。
-
秉之兄受代还京师余送行次甘陵雨三昼夜不止十二日乃雪平地几尺木压而折者十三四十五日既别秉之于南郭赋其事以寄王履道王时在大名
季秋霜未降,草木尚华滋。
萧索重阳雨,黄菊共凄其。
谓此肤寸泽,杲杲行复晞。
那知三日霖,淫潦方在兹。
我行既龃龉,我车遂逶迟。
-
水穷瘴海南,陆尽狼胥北。
祖宗受之天,以为冠带国。
维时耶律氏,好乱乐祸贼。
夜动鼠穴中,阴计屡以默。
廷臣请加兵,薄伐陈往则。
-
埋没簿领中,气结不得吐。
官柳欲飞花,春事遽如许。
骑马出东城,意若鸿鹄举。
独行虽少味,自足宽靡盬。
归来儿女曹,怪事说覶缕。
-
平生喜交游,臭味在笔墨。
身居大梁下,家寄黄河北。
异哉长安市,一日见双璧。
相逢尘埃中,过眼我独识。
从今裋褐姿,不复憔悴色。
-
造物本儿嬉,万汇同一甑。
阴阳烧煮之,有此生老病。
我今知命年,过二不为盛。
此身付天公,穷达听其令。
胡为生纤云,翳此秋月净。
-
八十用鹰扬,万里封燕颔。
一掷遂成卢,再索仅得坎。
命也天所司,欲言吾不敢。
不见孙先生,有羹长不糁。
何曾少卑之,坐是得坎窞。
-
杨时可作十诗以寄河间诗之所及非吾僚则吾友也因悉次其韵以和之又以其所以赠我者复赠时可作还字韵
参军喜吏事,咄嗟能轾轩。
短小精悍姿,使人醒睡魂。
他年解千牛,妙绝难寄言。
堂堂圣献肃,吾犹识诸孙。
-
杨时可作十诗以寄河间诗之所及非吾僚则吾友也因悉次其韵以和之又以其所以赠我者复赠时可作还字韵
济济八才子,酝藉有此郎。
交情苦疏豁,子职甚温良。
一为江南行,书疏颇相忘。
媚妇乃如许,盈盈不下堂。
-
杨时可作十诗以寄河间诗之所及非吾僚则吾友也因悉次其韵以和之又以其所以赠我者复赠时可作还字韵
俗儒守一编,贱目则贵耳。
不识古人书,岂识天下士。
君看李长吉,可但州县已。
异时凤来仪,故自阿阁起。
-
杨时可作十诗以寄河间诗之所及非吾僚则吾友也因悉次其韵以和之又以其所以赠我者复赠时可作还字韵
词源倾江河,坐觉畎浍褊。
王郎清如水,腹有谈天辩。
闭置丘壑中,名誉当自显。
而况金其声,行矣侍从选。
-
杨时可作十诗以寄河间诗之所及非吾僚则吾友也因悉次其韵以和之又以其所以赠我者复赠时可作还字韵
髯也伏盐车,乃实千里足。
其学本孔孟,乱以佛所录。
捕景而系风,虽辩吾不欲。
如髯真绝伦,恨此持论曲。
-
杨时可作十诗以寄河间诗之所及非吾僚则吾友也因悉次其韵以和之又以其所以赠我者复赠时可作还字韵
形骸本蘧庐,况乃妻子累。
朝市无恬波,山林有深意。
可怜箕山孙,骨体真不媚。
归欤定何时,寄我招隐字。
-
杨时可作十诗以寄河间诗之所及非吾僚则吾友也因悉次其韵以和之又以其所以赠我者复赠时可作还字韵
翰林门户壮,九子贤至今。
楩楠及豫章,磊落皆成林。
恨不遍识之,此郎倾盖深。
傥封降胡檄,冀子披其襟。
-
杨时可作十诗以寄河间诗之所及非吾僚则吾友也因悉次其韵以和之又以其所以赠我者复赠时可作还字韵
霍侯尘土中,衣破露两肘。
一锥聊自置,四壁初何有。
长安可得官,高门日奔走。
问君求之欤,顾我摇其首。
-
杨时可作十诗以寄河间诗之所及非吾僚则吾友也因悉次其韵以和之又以其所以赠我者复赠时可作还字韵
仕官百僚底,文章两汉间。
著书虽寂寞,此生那可攀。
结交论意气,恨别阻河山。
屡过扬雄宅,令人载酒还。
-
杨时可作十诗以寄河间诗之所及非吾僚则吾友也因悉次其韵以和之又以其所以赠我者复赠时可作还字韵
久伏东海滨,窃慕暴公子。
一朝乃吾僚,幸会有如此。
白发裹青衫,谁要相料理。
吾犹及老成,馀音闻正始。
-
相如故倦游,偃蹇临邛市。
主人敬嘉宾,供具邀车骑。
酒酣乐未阑,跪进丝桐戏。
勉鼓一再行,四坐皆心醉。
潜有知音人,独会求凰意。
-
苍史失古法,赤刀有遗书。
经毁秦汉后,器追禹夏初。
古人不吾接,有感谁与袪。
尚怜盲左生,文字记鲁壶。
哀哉泗水没,不复知鬼魖。
[宋]
1070 年 ~ ?
赵鼎臣的诗文全集
共 371 诗文