-
古有高人兴,今看静者流。
江山成独往,风雨一孤舟。
卓锡湘流暮,移帆桂水秋。
朝登覆釜观,远望苍梧邱。
目极南中胜,心非道外求。
-
辞喧来野寺,九日复登临。
远戍垂天际,孤城带水阴。
风云盘众壑,鸿雁避危岑。
骑转奇葩乱,泉飞杂佩侵。
穿林饶虎迹,俯涧有龙吟。
-
仆夫早严驾,行行之楚乡。
依依恋故里,尊俎临道傍。
亲友偕集送,儿女泣成行。
邻国非遐征,岁月未可量。
白露涂郊原,秋草日焜黄。
-
客路倦兹游,空堂此何夕。
明灯促簿书,春星动檐隙。
渭北鸿雁来,猿吟华山侧。
浊流一何深,佳人杳难即。
遥遥钦德音,茫茫阻颜色。
-
清云度高汉,落日下远戍。
行子倦孤征,税驾咸阳暮。
空林宿雨微,虚檐滴松露。
怅然怀美人,昔语今不晤。
浊酒谁为倾,强歌未成趣。
-
孤鸿游八极,日暮宿江沚。
纷纷四海士,缅怀念君子。
逍遥幽涧滨,采摘多芳芷。
嘉晤苦岁迟,乖别遽千里。
商飙肃秋林,祖席临寒涘。
-
扬旌渡河渭,弭节览周秦。
灵台岂经始,古道多荆榛。
历险迫嵓谷,乘危犯沙尘。
冷冷清风激,霜月鉴幽沦。
豺虎潜故踪,狸鼠安足论。
-
青青岩畔松,漠漠谷中兰。
孤贞抱幽寂,芳馨恒自怜。
移植公府中,土性非所便。
至人尚玄素,哲士保自然。
灵霞荡心虑,尘纷讵能缠。
-
汉中太守行出门,萧萧五马鸣秋原。
请君系马亭前柳,为君赠言劝君酒。
汉中巨郡狱讼繁,饥馑频仍足群丑。
蜀川廉范有遗歌,关西杨震称良守。
使君才质迥非常,十年献纳黄门郎。
-
汉家南越郡,海上起高台。
紫翠朝云映,笙箫落日催。
千秋乐事今消歇,碧榭朱栏台草没。
山鹧空啼榕叶深,荔枝犹待春风发。
太守来游发兴豪,雪山日镜拥溟涛。
-
初月照江清,愁人见月那为情。
寂寂空江徒极目,扁舟独伴鱼翁宿。
舟人尽睡不知醒,防夜知更唤僮仆。
然灯起坐心胆摧,况乃隔岸闻猿啼。
秋潭无云渚花落,寒波欲动风凄凄。
-
汉阳江山秋风悲,落叶凄凄愁别离。
江头壮士一相见,并马踌躇数回盼。
青衫乌帽无光辉,云是长安两锦衣。
见君北来动乡思,君来想是从王畿。
牟公短躯异标格,双颊凝红鬓垂白。
-
桂林山深昼啼鹬,一春三见红日出。
鸣雷达曙雨浪浪,洪潦平阶仍入室。
江间浪涌蛟螭翻,鲤鱼安得窥龙门。
渡头行子立惆怅,徒系扁舟不可上。
美人只在水一方,百溯千回道转长。
-
靖江百尺澄秋波,江上秋风吹薜萝。
芦花凫雁呜相和,江南女儿红碧衣。
日涴晴沙薄暮归,手牵兰杜不忍违。
秋容入佩香风微,短棹吴歌处处吟。
歌长调切伤人心,江天月出江水深。
-
丹青妙意画莫测,一幅写尽秋江色。
天远平看枫树林,云长不辨鸿飞翼。
崖半青松绾夕烟,洞门乱石绕寒泉。
羽客看山坐松下,横琴不语心悠然。
孤舟短棹清波里,烟雨霏霏笛声起。
-
湘水绿色波瀰瀰,石树参差岸烟起。
芳洲兰叶摇香风,日暮千林万花紫。
春无鸿雁随阳和,昼见猕猴挂薜萝。
谷深疑有秦人住,泽畔时闻渔父歌。
独爱苏吴顾虎头,谪官五马来湘洲。
-
忆昔妾当二八期,正是汉家全盛时。
九重下诏择鸾匹,万国求贤配凤姿。
妾身自分非良质,百万人中叨第一。
天子亲迎出殿廷,辅臣持节下蓬荜。
蓬荜辉光异昔年,丝萝延蔓至今日。
-
巴陵原上秋草没,岳阳城头挂残月。
叹逝中宵怀不开,江流呜咽江猿哀。
昔行县中花,今馀道傍柳。
可怜劲节胡尔为,徒取虚名在人口。
朝云为雨暮归山,秋燕辞巢春复还。
-
岁暮浮潇湘,天空豁心目。
霁日千林开,高云万峰簇。
江色岩霏水郭隈,垂萝飞幌隐楼台。
疏松野寺钟磬响,枯苇沙汀鸿雁哀。
风烟奕奕纷奇状,海贾湖商日流荡。
-
北风十月登华堂,堂上春光照花树。
雪壁荧荧绚绮霞,晴烟拂拂流香雾。
彩笔谁将夺化工,珍禽艳萼披霜素。
洛阳殿前仙杏开,锦鸡石上矜毛羽。
出群画手近代无,赵宋徽宗为此图。
[明]
1483 年 ~ 1534 年
孟洋的诗文全集
共 122 诗文