-
北风岁暮急孤城,腊日炎方见雪清。
独秀峰高万里思,桄榔树近一禽鸣。
桂林远客违金阙,椒酒亲臣赐玉罂。
寂寞学宫终日闭,倚楼吟望倍愁生。
-
隐几高斋冬日深,叩门何处素书临。
美人近隔清湘水,使者空传白雪吟。
边峤梅花愁听角,郡庭榕叶忆鸣琴。
春风好慰同游兴,夜月应怜异地心。
-
君从岭海驾轻舟,余亦潇湘溯碧流。
怅望云天俱堕泪,相思月夜一登楼。
鱼龙巨浪春应适,瘴疠深山雨更愁。
饱食殊方各努力,南中佳丽足遨游。
-
云里孤亭落翠微,林间宝刹隐光辉。
寒钟寂寂秋花细,碧殿阴阴古木稀。
望极烟霞流远壑,行深薜荔引重扉。
却悲尘迹同流水,聊复高吟傍落晖。
-
堂成南郭倚脩林,帘捲高窗见远岑。
扫石秋篱看菊遍,杖藜春径入花深。
天晴猿鹿山中下,日落渔樵江上吟。
野兴百年无不可,桃源路杳莫相寻。
-
门对西城霜月临,雪留风苑北堂阴。
愁看碧草生春色,徒傍寒梅损客心。
击筑未忘燕市酒,属歌犹接郢人吟。
非贪深坐催鸡报,苦忆相思候雁音。
-
王子幽居水竹东,故人佳节对清风。
愁看丛菊萧条甚,兴引高台怅望中。
日静钟山流远碧,天寒枫树落殷红。
共嗟物色惊人眼,纵饮何辞百盏空。
-
村虚斜日映霏微,蓬苑丹霞闪洞扉。
竹雾乍沾车马色,炉烟常驻薜萝衣。
嵓垂石髓逢人少,路塞桃花过客稀。
白鹤归来莫相讶,幽房元侣亦忘机。
-
萍聚京华四海心,蓬飞岁月故骎骎。
蛮荒独忆西台迥,郡国同瞻北阙深。
病骨逢君惭骥枥,春山对酒见莺林。
少陵不作当时体,千载重聆大雅音。
-
东风宛转入新年,林色熹微开曙烟。
梅柳隔帘春欲动,楼台满眼雪犹悬。
群飞鹳鹤翻高树,并泛凫鸥下碧川。
对此不堪多病在,令人却忆五湖船。
-
鲁连不受平原赠,长揖归来住海滨。
宁独彩毫干日月,时看玉剑动星辰。
窗含花竹云争入,江引凫鸥日自亲。
天下苍生望安石,凭君莫作武陵人。
-
昨日归来雪满城,暖风三月始郊行。
平芜渺渺春嘶马,斜谷阴阴午听莺。
茅屋短桃流水近,石桥低柳细烟轻。
十年尘土知何事,今日乡园且有情。
-
吾儿死别经春久,生日今来哭汝坟。
秀骨清眉泉路隔,娇啼涩语梦时闻。
烟林叶暗莺初鷇,草径花稀蝶自群。
魂气可能游我侧,须惊愁鬓雪纷纷。
-
冠盖倾城拥使车,柳深花暗重踌躇。
旌摇日月明淮水,帐卷风云接楚墟。
春馔正宜供竹笋,秋羹何用叹鲈鱼。
乐羊不废中山绩,漫有文侯满惬书。
-
叠嶂丛林卜筑新,柴门草径绝比邻。
琴尊有意从知己,衣帽无心懒见人。
流壑野云何所系,浴涡沙鹭本来真。
百年幽境容吾老,四海苍生望尔频。
-
主家仙馆接云城,碧树瑶池暑簟清。
近苑花风牵雾转,隔帘荷雨入秋鸣。
登龙自幸开尘榻,引凤真如听玉笙。
李白文章惊海内,由来诗句下崔生。
-
雨花台畔昔年游,长忆金陵万里秋。
春色乍惊河上节,月华空望汝南楼。
䄡帷踏出花相映,绛帐庭开草并幽。
七郡衣冠瞻北斗,光风何日被林邱。
-
初夏登临花未稀,一春多恨赏心违。
群峰细雨江流转,万户垂杨燕子归。
谢傅风流今不忝,秣陵云物旧全非。
空台草长谈经处,风起游丝罥客衣。
-
古寺天寒乐事稀,千山风雨赏心违。
松悬瀑布当檐落,竹引浮云绕栋飞。
窈窕烟藤垂虎穴,凄凉水鸟坐渔矶。
宵来拨闷须酩酊,明发冲泥转翠微。
-
舟过衡阳雁已疏,经年那得故人书。
一封忽漫来何处,千里殷勤问谪居。
海上青骢遥羡汝,湘南芳草正愁予。
清秋直北朝星斗,回首云山万叠馀。
[明]
1483 年 ~ 1534 年
孟洋的诗文全集
共 122 诗文