-
谁伴闲人闲处闲。
梅花枝上月团团。
陶潜自爱吾房好,李白休歌蜀道难。
林壑静,水云宽。
十年无梦到长安。
-
无言脉脉怨春迟。
一种可怜枝。
最是难忘情处,墙梢微露些儿。
十分细看,风流却在,一半开时。
政要东风抬举,莫教吹破胭脂。
-
人生行乐须闻早。
休惜一尊花下倒。
无情岁月不相饶,转首吴霜纷莫扫。
佳时苦恨欢少。
镜里衰颜难再好。
-
感,因取旧韵述己意以答之。
虽知荒於辞章,犹贤於无所用心也长安倦客,不堪重整旧朝衣。
天香尚带余霏。
盖世虚名何用,政尔畏人知。
爱青山屋上,面面屏围。
-
郡姓记君先。
鸟鹊翔飞瑞自闲。
闻在儿时人已惮,他年。
又作河东一凤传。
佳政讼分缣。
-
前韵,戏成一篇蹉跎岁晚,床头铁砚已生衣。
破窗雨送轻霏。
暗里随风入夜,花上早先知。
听一时下笔,鏖谈战文围。
天心百家词本作公不违。
-
意益妙,殆不容后来者措手。
彦衡坚请余继其后,勉为赋之黄花未入渊明手。
日搅空肠几回九。
山色绕吾庐,犹是当年明秀。
忘言处,此意何曾在酒。
-
行彻南溪到北溪。
山回转马合长围。
花如有旧迎人笑,云自无心出岫飞。
挥醉墨,带烟霏。
婆娑醉舞拂青丝。
-
兰玉卫诸郎。
我见白眉子最良。
说似向人人不会,何妨。
静里谁知竹有香。
岁月没商量。
-
干戈蛮触,问渠争直有,几何而已。
毕竟颠狂成底事,谩把良心戕毁。
生穴藜床,磨穿铁砚,自有人知己。
摩挲面目,不应长为人*。
过眼一线浮华,辱随荣后,身外那须此。
-
杏花半吐,花底香风度。
杨柳袅金丝,拂晴波垂垂万缕。
东君着意,付与有情人,山下路,水边村,总是堪行处。
春光几许。
不用忙归去。
-
浊酒一杯歌一曲,世间万事悠悠。
闲来乘兴一登楼。
西风吹叶脱,尽见四山秋。
莞然成独笑,白鹭起沧洲。
-
已,勉用兄韵以答其意点检东园花发未。
蝶绕芳丛,馥馥香浮蕊。
买酒酬春君有地。
不妨日涉聊成趣。
身世虚舟元不击。
-
瀑布岩前水满溪。
青阳庙下四山围。
歌残白雪云犹*,舞落乌纱鸟忽飞。
迷晚色,锁晴霏。
野花如绮柳如丝。
-
醉中昨夜归来早。
应怕苍苔*健倒。
一尊斗健莫蹉跎,过眼光阴如电扫。
破除万事心头少。
酒自於人情味好。
-
那得工夫上酒楼。
谁能皮里更阳秋。
但教闲事心头少,免致清霜镜里稠。
休咄咄,尽悠悠。
佳时来往亦风流。
-
自笑荒才非世用,功名都付悠悠。
断肠怕上夕阳楼。
萧萧枫叶下,漠漠苇花秋。
日月未知忙底事,东生又复西流。
古人不见使人愁。
-
不才自合收身早。
一座青山成潦倒。
蒙头赢得日高眠,落叶满庭慵不扫。
杀人四海知多少。
留住头皮贫亦好。
-
四十六年弹指过,苍颜换却春华。
在家居士已忘家。
谁人知此意,袖手向毗耶。
世故驱人何日了,漂流不见津涯。
软肠一钵有胡麻。
-
不*枯肠殷夜雷。
一杯胸次失崔嵬。
暂将平昔看书眼,移向溪山好处开。
从健到,卧莓苔。
明朝有酒更重来。
[元]
? ~ ?
段成己的诗文全集
共 304 诗文