-
弱柳低垂户,小桃初著花。
春风无管束,贫巷亦矜夸。
老觉桑榆迫,悲伤棠棣华。
劳生皆有役,常苦思无涯。
-
隐居慵出人嫌癖,乐静安闲祇自怜。
窗眼白驹催短晷,案头黄卷遣长年。
南枝春信应先透,北陆寒凝势更坚。
地下一阳何日复,千林枯木已欣然。
-
十载经行旧,松扉静不关。
岩空觑天巧,心达觉身闲。
古洞无扃锁,飞泉杂佩环。
何须采芝去,此地似商颜。
-
多病闭门懒出,避喧终日高眠。
惟可以君命竹,安能以兄事钱。
-
世事悠悠岂尽,人生汲汲多端。
陶令欲歌归去,贡公何事弹冠。
-
雨后泉淙水乐,诗成目送孤云。
寄兴西湖南北,忘年丘壑松筠。
-
胜槩风生步武,山灵景从归云。
尘世欲寻飙驭,藤阴万个苍筠。
-
鼎峙傲睨绝景,挥毫想见凌云。
落落真筌玉子,步虚宁作吴筠。
-
南坞数回泉石,西风几叠烟云。
登携孰与为侣,颜禹李甲萧筠。
-
尘眼登临清旷,水心楼阁峥嵘。
欲见普门大士,菰蒲影里钟声。
-
寺枕苕溪一曲,僧依城郭千家。
客至未尝芡觜,我来恰及荷花。
-
红芰敷腴献笑,青山偃蹇横陈。
身在水晶宫里,须信羲皇上人。
-
扫地烧香绝点尘。缘阶绿草又残春。略无闲事挠天真。
时落燕泥沾几席,乱粘飞絮上衣巾。西湖回柁少年人。
-
南国小春时,常是寒威浅。玉缀香苞已有梅,疏影无人见。
愁忆故园芳,梦断扬州远。不御铅华自出尘,赛过徐妃面。
-
碧涧苍崖玉四围。东君剪水散明玑。半开桃杏不胜威。
疑是群仙游阆苑,歌云舞蝶斗高飞。珠幢玉节送人归。
-
丽谯吹角,渐疏星明澹,帘筛残月。袅袅霜飙欺翠袖,飞下一庭香雪。半面妆新,回风舞困,此况真奇绝。桄榔林里,苏仙偏感华发。
休怨时暂飘零,玉堂清梦,不惹闲蜂蝶。好似王家丛竹畔,乘兴山阴时节。剪水无情,阆风归去,忍使芳心歇。和羹有待,恁时身到天阙。
-
夭矫翔鸾溪上峰。飘萧雪霰打船篷。天花凌乱水晶宫。
飞透纸窗斜取势,吹回溪面舞因风。身游水墨画图中。
-
寒山横抹修眉绿。楼前溪瀑锵鸣玉。车马各西东。行人如转蓬。
阑干成独倚。海阔天无际。云淡隔壶山。鸿飞杳霭间。
-
渺渺长汀远壑,萧萧雨叶风枝。几回临水送将归。客里暗添憔悴。
门枕数峰滴翠,舟横几度涟漪。绿秧深处鹭于飞。愈觉田园有味。
-
梅雨成霖,倦永昼、暑行岩曲。爱云梢翠樾,枕溪蓬屋。轻木凌波冲卷雪,飞泉奔壑呜哀玉。羡渔翁、终岁老烟波,披蓑绿。
嗟客宦,荒松菊。颓壮志,青编竹。更长年谙尽,是非荣辱。钟鼎无心时节异,山林有味箪瓢足。感故人、于此赋归欤,思之熟。
[宋]
1129 年 ~ ?
李洪的诗文全集
共 546 诗文