-
公子归来,笑平生湖海,豪气依然。黄金散尽,落魄谁识当年。世闲底物,解挽回、镜里朱颜。人共道,愁须殢酒,几回推向尊前。
闻说梦熊初兆,喜一枝慰眼,岁晚流连。蟠桃会须结子,运偶三千。诗书旧业,要他时、分付青毡。□□□、庭阶照映,卧看玉树芝兰。
-
丁未三月二十八日县大夫薛君宝臣过余芹溪精舍酒闲雨作时方苦旱喜而赋之
麦田日日起黄埃,官长忧民意不开。
底是山灵多妩媚,故驱风雨过江来。
-
有妫之后,国于陈、庆流苗裔。还世有、异人闲出,簪缨不替。别派中分汾水右,英灵吸尽姑山气。看凤麟、来应太平期,为佳瑞。
都未展,经邦志。医与卜,浑馀事。把活人手段,此中聊试。德义不孤朋友乐,田园粗了儿孙计。有鬓丝、禅榻老生涯,栖心地。
-
君不见南齐潘聚师,禁耳出箭镝。又不见唐人孙甑生,祝石使相击。
祝溪溪不流,徐登先破的。以树徙痈疽,伯宗多伟绩。
后来便说呼延生,神异一时无匹敌。誓言拯众疾,犹己有饥溺。
吐气作云霓,掉舌飞霹雳。炎凉随手变,众苦已荡涤。
百谢不一顾,黄金同瓦砾。饮酒过百觚,醉不遗涓滴。
-
平生不愿万户侯,但愿一识刘荆州。荆州已远不可见,裔孙今幸从吾游。
慨然议论吐肝胆,腰闲古剑鸣蛟虬。酒酣醉墨出险怪,笔势惝恍令人愁。
世人争欲得一诺,黄金不用如山邱。结交以义不以利,乐人之乐忧其忧。
自从管鲍死,此道今悠悠。岂忆流落中,忽见古人俦。
古来贤哲士不达,饥寒不解为身谋。纷纷眼底知音少,几向西风叹白头。
-
我爱兴上人,闲处先著脚。
虽有买山钱,难寻一丘壑。
向来栖息地,龙象久寂寞。
重寻林下径,竹石苦纷薄。
溪水恣交流,岩花自开落。
-
仲冬之初家弟诚之自芹溪得红梅数枝作三诗以见意夜归枕上次韵简山中二三子
十月梅花春未知,竹闲璀璨出斜枝。
耐寒巧作新妆面,绝胜含章檐下时。
-
无将大车尘冥冥,无迩宵人恶易形。
吏部有书惭荐李,莱公当轴谬推丁。
慎交已昧书中戒,悔过聊书座右铭。
自是昌阳堪引寿,不须辛苦进猪苓。
-
诗句一春浑漫与,纷纷红紫但尘土。楼外垂杨千万缕,风落絮,栏干倚遍空无语。
毕竟春归何处所,树头树底无寻处。唯有闲愁将不去,依旧住,伴人直到黄昏雨。
-
卜算子·正月上旬夜,梦寐闲闻雪作。诘旦起视,但云烟出没,晓山浓淡如画,西望长河仅一发耳,作长短句以写一时胜概
淡月晃书窗,夜静云撩乱。敧枕萧萧听雪声,落叶闲阶满。
清晓独开门,淡荡东风輭。诗句成时堕渺茫,眼底江天远。
-
贫而乐,天命复奚疑。儿女聚嬉嬉。东村邀饮香醪嫩,西家羞馔蕨芽肥。把年华,都付与,锦囊诗。
白发青衣,是人所恶。金印碧幢,是人所慕。顾吾道、是耶非。山妻解煮胡麻饭,山童自制薜萝衣。问人生,须富贵,是何时。
-
赠君以湘山桃竹之杖,酌君以昆邱玉液之泉。泉以益肺腑之清气,杖以扶贞节于暮年。
乃命童子敬设几筵。抽中山秋兔之豪,舒浣花五色之笺。
涤端溪彘肝之研,磨伊川老松之烟。遂含情而抒思,写棣萼之新篇。
请君听我歌,歌声咽塞而不传。玉堂金马在何处,姑山汾水空连绵。
世人所后我所先。此生安得不屯邅。但能道义追渊骞。
-
陈君百禄隐居河汾世以医名家临财廉取予又性喜谐虽外若宽纵内实重慎而有常心真善学医者也辛丑之秋余痁作君调护周至既获勿药欲酬而不可姑以诗答其勤
我来汾沮洳,汾滨君所居。
岂期牢落际,有子可与娱。
遗我以方药,投我以素书。
往来八九年,问难更起余。
妙处自心得,论说乃其馀。
-
仲冬之初家弟诚之自芹溪得红梅数枝作三诗以见意夜归枕上次韵简山中二三子
梅格孤高只自知,耻随桃李斗新枝。
天寒翠袖依修竹,却在橙黄橘绿时。
-
仲冬之初家弟诚之自芹溪得红梅数枝作三诗以见意夜归枕上次韵简山中二三子
颜色馨香几个知,丛篁深处见横枝。
孤标祇得诗人爱,花样而今不入时。
-
小梅初破月团团,戏蝶游蜂未敢干。
醉脸不禁经宿雨,芳心似欲诉朝寒。
乍惊别后容华换,更与樽前仔细看。
便好栽培近东阁,免教风味一生酸。
-
梅花香里倚蒲团,万事人间总不干。
醉梦每怜春意浅,诗魂长绕夜枝寒。
记曾上苑溪边见,又向前村雪里看。
回首青蕤已如豆,齿牙衰朽怯微酸。
-
人皆笑我我忘机,我爱青山直得归。
肯学班超谋肉食,更怜京兆泣牛衣。
心非理义乌能悦,道胜纷华是故肥。
独坐钩帘心语口,回头四十五年非。
-
欲归谁不遣君归,却恨归来事事违。
烽火未休家信少,山州良是故人稀。
黄金入手还能散,白雪盈头不肯飞。
试问春愁都几许,长江滚滚日晖晖。
-
胶胶世事久经谙,肯著红尘换翠岚。
骐骥捕鼷非所任,干将补履岂其堪。
老无成事唯多懒,少不如人何更贪。
花下一杯谁伴我,清风明月便为三。
[元]
? ~ ?
段克己的诗文全集
共 236 诗文