[宋]
1137 年 ~ 1214 年
舒邦佐的诗文全集
共 191 诗文
-
我至再三惜,恨不长百尺。
要夏结清阴,荫我醉眠石。
-
吾家苍头奴,斫玉手自携。
云恐春风恶,吹开枝高低。
-
行矣脱锦绷,笙竽奏风篁。
岁晚尤可敬,霜雪不改常。
-
突兀出藩来,颇似逞狂荡。
高下列阶前,又如识少长。
-
前晚尚锥锋,昨日突鎗剑。
今朝又稍长,吾曾刻竹验。
-
事亡如存死如生,以诚则著著乃形。
二字貌出孝子诚,晓然如见亲在庭。
有人念母愁思凝,终日如痴呼不醒。
自云所见政如此,触物有感皆分明。
山形作我枕扇清,风叶舞我莱衫轻。
-
风叶下宿雨,菰蒲作秋声。
起头望天宇,凉意翛翛生。
欲挽天河水,一洗尘土缨。
谁人插两翼,送我上太清。
-
里巷缲车日日忙,今年又喜熟蚕桑。
公家无欠私家乐,细葛含风剪更长。
-
家书写罢报平安,酒坐围红且醉观。
别后双溪春色散,应无卖镜去寻官。
-
好语飞来散绮霞,清新俊逸属诗家。
著人似醉菖蒲酒,有味如尝橄榄茶。
-
帅幕潭潭庇万间,已知流水与高山。
定应不负刀头约,合浦明珠早早还。
-
风旗猎猎半攲斜,日日相传便到家。
几度儿童骑竹马,斜阳影里簇汀沙。
-
我有渊明日涉园,桃蹊柳径渐清繁。
却嫌市井喧嚣近,悔不诛茆住远村。
-
君似春风自袭人,无情鸥鸟亦相亲。
莫惊仕路风波恶,便忆家园自在身。
-
市人常是醉昏昏,买尽青铜酒已浑。
健倒投床都不问,日高犹未启重门。
-
插向书窗小小瓶,看来看去眼增明。
花瓶莟子能多少,占却人间无限情。
-
折臂三公古尚传,神全何必问形全。
前身恐是娄师德,试向沙头觅渡船。
-
锦绷儿啼妃子笑,鸡头肉念禄山来。
三郎若肯怜汤饼,岂被香囊作祸胎。
-
奉春前日策和亲,夷夏雌雄恰始分。
今日呼韩朝渭上,如何万里嫁昭君。
-
我本江湖一钓徒,锦鳞到眼便欢呼。
他年莼鲙归来日,添个渔竿入画图。