-
非不春明恋,其如风雨何。
孤烟归大麓,晓日渡滹沱。
缥缈空声相,鸿蒙发啸歌。
佛楼霄汉迥,醉眼碧嵯峨。
-
赵陵新战垒,愁思在东皋。
野水消尘骑,春烟醉浊醪。
素琴奄往事,高枕属吾曹。
感慨官为累,晨风拂鬓毛。
-
青天蜀道险,安步入南郊。
载酒谋逃市,藏书著绝交。
马瘏凭蜡屐,鸠拙认春巢。
白眼云霄上,无材自苦匏。
-
城角高楼起,清辉眺碧寥。
凌风堪拂袖,凭槛任横箫。
放浪浮鸥屿,艰危悟鹿蕉。
旱蝗千里赤,三径已萧条。
-
荒冢荆榛里,溪桥细雨天。
浮名销白日,流水托朱弦。
尘满横戈地,云生落照边。
猿鸣空谷外,凭吊亦跫然。
-
群盗纵横极,愁来冷笑颜。
洺州关上月,枌社梦中山。
天怒风霾恶,云空木叶閒。
家园一夜泪,隐几落潸潸。
-
愁鬓惊秋簟,幽栖梦亦安。
辛勤唯采蕨,报答此和丸。
烟雨从芒屩,风华傍鹖冠。
京华高马足,客思浊漳干。
-
黄沙村坞合,层树数衡门。
灵雨浸畬径,麦秋灌菉园。
烽烟客梦绕,鸡黍古风存。
半隐双扉寂,栖迟问主恩。
-
望望南堤路,春游霭岫云。
虹霓原剑合,车笠倏星分。
不爽幽兰约,重寻白鹭群。
荻花沙水岸,鸟语隔烟闻。
-
寺忆读书处,清钟识慧因。
閒僧皈贝叶,薄宦愧霜筠。
水木通禅理,人天有静春。
洒然尘劫外,印合宰官身。
-
锄茅结草屋,逶逦滏阳隈。
树树岚光合,村村寒日开。
雨声凌野塔,月气射丛台。
非市非山际,横襟一举杯。
-
逐逐尘颜老,萧森木石斋。
论文惟白社,归计只青鞋。
澹宕烟蓑月,参差玉树阶。
掩关秋雨静,如水夙心谐。
-
未熟邯郸梦,黄粱祠在西。
水村烟杵隔,野火岭云低。
车马山灵笑,莺花客思迷。
仙人不可见,咫尺是丹梯。
-
蒹葭天际碧,归梦瞩平芜。
秋墅开莼渚,烟堤集野凫。
茅茨谙素业,风月恕狂夫。
不信沙洲远,云空雁北呼。
-
烟树中丞墓,南园十亩居。
醉馀浇野竹,睡起摘畦蔬。
佃仆驱犁犊,儿童慰笋舆。
春城风雨事,搔首问村墟。
-
十里芙蓉国,城闉香气霏。
楼心浮翠杳,潭影下清晖。
世路俱流水,秋风一钓矶。
疏狂原具癖,能与素心违。
-
一线清漳水,瀰瀰泛远陂。
江湖原汗漫,菰藻任葳蕤。
霜老伊人在,春深季女饥。
采芝南涧下,从此慰期颐。
-
滏水午桥曲,遨游即锦江。
鸥盟依雪棹,渔酤泛春缸。
仕迹惭冰镜,乡心傲碧幢。
入林甘自矢,漫隐学南淙。
-
紫葛参差秀,临风欲蹑从。
林峦乡思切,霜雪宦心慵。
芳草随双屐,疏烟傍短筇。
百年春事老,幸我未龙钟。
-
秋澹寒烟合,浮云碣石宫。
乾坤惟伏枕,身世此惊弓。
山雪霏轻霰,藤萝霭碧虹。
聪明山不远,青翠落空濛。
[明]
? ~ ?
申佳允的诗文全集
共 263 诗文