-
御李非朝夕,相看眼自青。
秋风同宴鹿,夜雨共囊萤。
乍别分云树,馀愁付醁?。
出门谁是侣,白昼小斋扃。
-
谪仙天下士,声价仰鸡林。
我质堪攻玉,君情可断金。
风骚推酒圣,山水识琴心。
怅望天涯隔,啼痕洒素襟。
-
少年何大雅,标格更多奇。
洒落羲之字,风流白也诗。
旧狂看击筑,新恨听歌骊。
无奈相思处,空阶夜雨时。
-
暮云含月影,灯映雪楼明。
梅冻寒香散,帘疏冷气生。
烟花迷火市,笙鼓乱春城。
半榻偎炉坐,陶然酌巨觥。
-
斗室袅幽光,炉薰百和香。
累书堪作枕,支石可当床。
树色连云密,蝉声带雨凉。
北窗高卧久,一梦晤羲皇。
-
蚤朝鸡唱曙钟寒,双阙浮云傍鹖冠。
时逼暮春犹雨雪,人逢初度又长安。
头颅渐老行藏拙,面目堪憎岁月阑。
戏彩袛悬游子梦,青青滏水问檀栾。
-
天上庚星暗,修文夺隽才。
荆花欣共茂,蕙草恨先摧。
剑掩流虹色,珠埋长夜台。
临风歌薤露,瑟瑟助馀哀。
-
一望云烟渺,蛩声四壁秋。
有怀频问月,无兴强登楼。
水隔三秋恨,星分两地愁。
相思浑不寐,欲泛剡溪舟。
-
乘兴飘摇一叶舟,阆仙许我过斋头。
青毡趺坐翻书帙,白眼斜看醉酒瓯。
树隐蝉声方噪暑,风生羽扇忽惊秋。
归来不尽登临意,何日联翩续壮游。
-
奔走以劳而倦,栖迟惟静则清。
閒窗再寻午梦,奚奴莫下棋声。
-
行行古道问仙踪,驴背驮来睡眼矇。
莫道仙缘非易结,仙乡今在睡乡中。
-
石像玲珑仰面看,纷纷踏碎碧香龛。
摩来摩去浑无动,毕竟卢生睡得酣。
-
日日青驹不断尘,却于此地说仙因。
遍看四壁题诗客,半是当年学步人。
-
传来仙迹在仙祠,惹得痴人望更痴。
一遇乔妆魔道士,几回呆盼授青磁。
-
烟火光残人渐少,归家箫鼓梦中闻。
明朝收起新花钿,只到清明始上坟。
-
灯花影里如云乱,笑语喁喁怕失群。
冶兴未阑鸡早唱,床头盼杀醉郎君。
-
元夕燃灯阴亦暖,红裙谁耐坐深闺。
只因笙管吹心去,新著春鞋不怕泥。
-
自从年里看春后,日盼元宵恣笑游。
到得试灯忙栉沐,风吹雪片打帘钩。
-
三载惭无赫赫名,去时赢得士民情。
相思一夜并州梦,月色秋声满故城。
-
风尘潦倒折腰难,回首浮云问鹖冠。
梦入寒庐惊夜雨,池塘诗思落河干。
[明]
? ~ ?
申佳允的诗文全集
共 263 诗文