-
驱羸多自感,烟草远郊平。
乡路几时尽,旅人终日行。
渡边寒水驿,山下夕阳城。
萧索更何有,秋风两鬓生。
-
蝉噪秋风满古堤,荻花寒渡思萋萋。
潮声归海鸟初下,草色连江人自迷。
碧落晴分平楚外,青山晚出穆陵西。
此来一见垂纶者,却忆旧居明月溪。
-
中秋朗月静天河,乌鹊南飞客恨多。
寒色满窗明枕簟,清光凝露拂烟萝。
桂枝斜汉流灵魄,蘋叶微风动细波。
此夜空亭闻木落,蒹葭霜碛雁初过。
-
萧寺楼台对夕阴,淡烟疏磬散空林。
风生寒渚白蘋动,霜落秋山黄叶深。
云尽独看晴塞雁,月明遥听远村砧。
相思不见又经岁,坐向松窗弹玉琴。
-
猿鸟无声昼掩扉,寒原隔水到人稀。
云晴古木月初上,雪满空庭鹤未归。
药囿地连山色近,樵家路入树烟微。
栖迟惯得沧浪思,云阁还应梦钓矶。
-
丹阙侵霄壮复危,排空霞影动檐扉。
城连伊水禹门近,烟隔上阳宫树微。
天敛暮云残雨歇,路穿春草一僧归。
此来闲望更何有,无限清风生客衣。
-
森森古木列岩隈,迥压寒原霁色开。
云雨只从山上起,风雷多向庙中来。
三江入海声长在,双鹤啼天影未回。
花落空庭春昼晚,石床松殿满青苔。
-
独步危梯入杳冥,天风潇洒拂檐楹。
禹门烟树正春色,少室云屏向晚晴。
花落院深清禁闭,水分川阔绿芜平。
琐窗朱槛同仙界,半夜缑山有鹤声。
-
麻姑此地炼神丹,寂寞烟霞古灶残。
一自仙娥归碧落,几年春雨洗红兰。
帆飞震泽秋江远,雨过陵阳晚树寒。
山顶白云千万片,时闻鸾鹤下仙坛。
-
苔径萦回景渐分,翛然空界静埃氛。
一声疏磬过寒水,半壁危楼隐白云。
雪下石龛僧在定,日西山木鸟成群。
几来吟啸立朱槛,风起天香处处闻。
-
久绝音书隔塞尘,路岐谁与子相亲。
愁中独坐秦城夜,别后几经吴苑春。
湘岸风来吹绿绮,海门潮上没青蘋。
空劳两地望明月,多感断蓬千里身。
-
回看云岭思茫茫,几处关河隔汶阳。
书信经年乡国远,弟兄无力海田荒。
天高霜月砧声苦,风满寒林木叶黄。
终日路岐归未得,秋来空羡雁成行。
-
雨余虚馆竹阴清,独坐书窗轸旅情。
芳草衡门无马迹,古槐深巷有蝉声。
夕阳云尽嵩峰出,远岸烟消洛水平。
今夜南原赏佳景,月高风定苦吟生。
-
六代兴衰曾此地,西风露泣白蘋花。
烟波浩渺空亡国,杨柳萧条有几家。
楚塞秋光晴入树,浙江残雨晚生霞。
凄凉处处渔樵路,鸟去人归山影斜。
-
砧杵寥寥秋色长,绕枝寒鹊客情伤。
关山云尽九秋月,门柳叶凋三径霜。
近日每思归少室,故人遥忆隔潇湘。
如何节候变容发,明镜一看愁异常。
-
别开池馆背山阴,近得幽奇物外心。
竹色拂云连岳寺,泉声带雨出谿林。
一庭杨柳春光暖,三径烟萝晚翠深。
自是功成闲剑履,西斋长卧对瑶琴。
-
海曙云浮日,江遥水合天。
-
山叠云重一径幽,苍苔古石濑清流。
出岩树色见来静,落涧泉声长自秋。
远入虚明思白帝,寒生浩景想沧洲。
如何地近东西路,马足车轮不暂留。
-
一望江城思有余,遥分野径入樵渔。
青山经雨菊花尽,白鸟下滩芦叶疏。
静听潮声寒木杪,远看风色暮帆舒。
秋期又涉潼关路,不得年年向此居。
-
昔时霸业何萧索,古木唯多?雀声。
芳草自生宫殿处,牧童谁识帝王城。
残春杨柳长川迥,落日蒹葭远水平。
一望青山便惆怅,西陵无主月空明。
[唐]
? ~ ?
刘沧的诗文全集
共 142 诗文