-
静者多依猿鸟丛,衡门野色四郊通。
天开宿雾海生日,水泛落花山有风。
回望一巢悬木末,独寻危石坐岩中。
看书饮酒馀无事,自乐樵渔狎钓翁。
-
秋看庭树换风烟,兄弟飘零寄海边。
客计倦行分陕路,家贫休种汶阳田。
云低远塞鸣寒雁,雨歇空山噪暮蝉。
落叶虫丝满窗户,秋堂独坐思悠然。
-
吴苑荒凉故国名,吴山月上照江明。
残春碧树自留影,半夜子规何处声。
芦叶长侵洲渚暗,蘋花开尽水烟平。
经过此地千年恨,荏苒东风露色清。
-
二远相知是昔年,此身长寄礼香烟。
绿芜风晚水边寺,清磬月高林下禅。
台殿虚窗山翠入,梧桐疏叶露光悬。
西峰话别又须去,终日关山在马前。
-
寂寥珠翠想遗声,门掩烟微水殿清。
拂曙紫霞生古壁,何年绛节下层城。
鹤归辽海春光晚,花落闲阶夕雨晴。
武帝无名在仙籍,玉坛星月夜空明。
-
孤馆门开对碧岑,竹窗灯下听猿吟。
巴山夜雨别离梦,秦塞旧山迢遰心。
满地莓苔生近水,几株杨柳自成阴。
空思知己隔云岭,乡路独归春草深。
-
一望江城思有馀,遥分野径入樵渔。
青山经雨菊花尽,白鸟下滩芦叶疏。
静听潮声寒木杪,远看风色暮帆舒。
秋期又涉潼关路,不得年年向此居。
-
海上生涯一钓舟,偶因名利事淹留。
旅涂谁见客青眼,故国几多人白头。
霁色满川明水驿,蝉声落日隐城楼。
如何未尽此行役,西入潼关云木秋。
-
黄帝修真万国朝,鼎成龙驾上丹霄。
天风乍起鹤声远,海雾渐深龙节遥。
仙界日长青鸟度,御衣香散紫霞飘。
唯留古迹寒原在,碧水苍苍空寂寥。
-
衡门无事闭苍苔,篱下萧疏野菊开。
半夜秋风江色动,满山寒叶雨声来。
雁飞关塞霜初落,书寄乡闾人未回。
独坐高窗此时节,一弹瑶瑟自成哀。
-
静室遥临伊水东,寂寥谁与此身同。
禹门山色度寒磬,萧寺竹声来晚风。
僧宿石龛残雪在,雁归沙渚夕阳空。
偶将心地问高士,坐指浮生一梦中。
-
昔时霸业何萧索,古木唯多鸟雀声。
芳草自生宫殿处,牧童谁识帝王城。
残春杨柳长川迥,落日蒹葭远水平。
一望青山便惆怅,西陵无主月空明。
-
古木苍苔坠几层,行人一望旅情增。
太行山下黄河水,铜雀台西武帝陵。
风入蒹葭秋色动,雨馀杨柳暮烟凝。
野花似泣红妆泪,寒露满枝枝不胜。
-
不避驱羸道路长,青山同喜惜年光。
灯前话旧阶草夜,月下醉吟溪树霜。
落叶已经寒烧尽,衡门犹对古城荒。
此身未遂归休计,一半生涯寄岳阳。
-
清洛平分两岸沙,沙边水色近人家。
隋朝古陌铜驼柳,石氏荒原金谷花。
庭叶霜浓悲远客,宫城日晚度寒鸦。
未成归计关河阻,空望白云乡路赊。
-
启户清风枕簟幽,虫丝吹落挂帘钩。
蝉吟高树雨初霁,人忆故乡山正秋。
浩渺蒹葭连夕照,萧疏杨柳隔沙洲。
空将方寸荷知己,身寄烟萝恩未酬。
-
独泛扁舟映绿杨,嘉陵江水色苍苍。
行看芳草故乡远,坐对落花春日长。
曲岸危樯移渡影,暮天栖鸟入山光。
今来谁识东归意,把酒闲吟思洛阳。
-
此地曾经翠辇过,浮云流水竟如何。
香销南国美人尽,怨入东风芳草多。
残柳宫前空露叶,夕阳川上浩烟波。
行人遥起广陵思,古渡月明闻棹歌。
-
野烧原空尽荻灰,吴王此地有楼台。
千年事往人何在,半夜月明潮自来。
白鸟影从江树没,清猿声入楚云哀。
停车日晚荐蘋藻,风静寒塘花正开。
-
旅途乘早景,策马独凄凄。
残影郡楼月,一声关树鸡。
听钟烟柳外,问渡水云西。
当自勉行役,终期功业齐。
[唐]
? ~ ?
刘沧的诗文全集
共 142 诗文