-
远渚蒹葭覆绿苔,姑苏南望思裴徊。
空江独树楚山背,暮雨一舟吴苑来。
人度深秋风叶落,鸟飞残照水烟开。
寒潮欲上泛萍藻,寄荐三闾情自哀。
-
西上秦原见未央,山岚川色晚苍苍。
云楼欲动入清渭,鸳瓦如飞出绿杨。
舞席歌尘空岁月,宫花春草满池塘。
香风吹落天人语,彩凤五云朝汉皇。
-
白浪连空极渺漫,孤舟此夜泊中滩。
岳阳秋霁寺钟远,渡口月明渔火残。
绿绮韵高湘女怨,青葭色映水禽寒。
乡遥楚国生归思,欲曙山光上木兰。
-
汉将边方背辘轳,受降城北是单于。
黄河晚冻雪风急,野火远烧山木枯。
偷号甲兵冲塞色,衔枚战马踏寒芜。
蛾眉一没空留怨,青冢月明啼夜乌。
-
太行关路战尘收,白日思乡别沃州。
薄暮焚香临野烧,清晨漱齿涉寒流。
溪边残垒空云木,山上孤城对驿楼。
此去寂寥寻旧迹,苍苔满径竹斋秋。
-
寥落霜空木叶稀,初行郊野思依依。
秋深频忆故乡事,日暮独寻荒径归。
山影暗随云水动,钟声潜入远烟微。
娟娟唯有西林月,不惜清光照竹扉。
-
客舍经时益苦吟,洞庭犹忆在前林。
青山残月有归梦,碧落片云生远心。
溪路烟开江月出,草堂门掩海涛深。
因君话旧起愁思,隔水数声何处砧。
-
汶阳离思水无穷,去住情深梦寐中。
岁晚虫鸣寒露草,日西蝉噪古槐风。
川分远岳秋光静,云尽遥天霁色空。
对酒不能伤此别,尺书凭雁往来通。
-
年光自感益蹉跎,岐路东西竟若何。
窗外雨来山色近,海边秋至雁声多。
思乡每读登楼赋,对月空吟叩角歌。
迢遰旧山伊水畔,破斋荒径闭烟萝。
-
行经阙里自堪伤,曾叹东流逝水长。
萝蔓几凋荒陇树,莓苔多处古宫墙。
三千弟子标青史,万代先生号素王。
萧索风高洙泗上,秋山明月夜苍苍。
-
雨馀虚馆竹阴清,独坐书窗轸旅情。
芳草衡门无马迹,古槐深巷有蝉声。
夕阳云尽嵩峰出,远岸烟消洛水平。
今夜南原赏佳景,月高风定苦吟生。
-
南泛孤舟景自饶,蒹葭汀浦晚萧萧。
秋风汉水旅愁起,寒木楚山归思遥。
独夜猿声和落叶,晴江月色带回潮。
故园新过重阳节,黄菊满篱应未凋。
-
禁漏初停兰省开,列仙名目上清来。
飞鸣晓日莺声远,变化春风鹤影回。
广陌万人生喜色,曲江千树发寒梅。
青云已是酬恩处,莫惜芳时醉酒杯。
-
人生行止在知己,远佐诸侯重所依。
绿绶便当身是贵,青霄休怨志相违。
晚云辽水疏残雨,寒角边城怨落晖。
此去黄金台上客,相思应羡雁南归。
-
经过此地无穷事,一望凄然感废兴。
渭水故都秦二世,咸原秋草汉诸陵。
天空绝塞闻边雁,叶尽孤村见夜灯。
风景苍苍多少恨,寒山半出白云层。
-
散漫黄埃满北原,折碑横路碾苔痕。
空山夜月来松影,荒冢春风变木根。
漠漠兔丝罗古庙,翩翩丹旐过孤村。
白杨落日悲风起,萧索寒巢鸟独奔。
-
碧落风微月正明,霜毛似怨有离情。
莓苔石冷想孤立,杨柳叶疏闻转清。
空夜露残惊堕羽,辽天秋晚忆归程。
凤凰楼阁知犹恋,终逐烟霞上玉京。
-
云飞天末水空流,省与师同别异州。
庭树蝉声初入夏,石床苔色几经秋。
灯微静室生乡思,月上严城话旅游。
自喜他年接巾舄,沧浪地近虎溪头。
-
晚出关河绿野平,依依云树动乡情。
残春花尽黄莺语,远客愁多白发生。
野水乱流临古驿,断烟凝处近孤城。
东西未遂归田计,海上青山久废耕。
-
欲辞松月恋知音,去住多同羁鸟心。
秋尽书窗惊白发,晚冲霜叶下青岑。
大河风急寒声远,高岭云开夕影深。
别后寂寥无限意,野花门路草虫吟。
[唐]
? ~ ?
刘沧的诗文全集
共 142 诗文