-
醉里求名苦不情,翛然谁信万缘轻。
却观尘境端如梦,更喜幽栖得此生。
游客乍归寒雀噪,山人还去晓猿惊。
会当蜡屐同幽讨,无限青山照眼明。
-
青山秀色若可餐,卷书饥坐看南山。
乐哉洋洋岩下水,可以乐饥仍洗耳。
石田硗埆不敢荒,时耕带月归带霜。
田中不了曲蘖事,蝉腹且追张子房。
-
春光浩无边,淡沲周八极。
向来游乐地,鼙鼓森矛戟。
贱贫非所叹,税驾无安席。
常虞风涛际,咫尺燕越隔。
却笑同谷翁,哀歌谅何益。
-
春物感兵气,微阳有无间。
遥天覆长路,仰视青漫漫。
归来如新燕,巢土初未乾。
投迹浪自喜,乘和亦翩翩。
安得出八极,举身青霞端。
-
群动夜方息,啾啾草间鸣。
残炎未云谢,遽作凉秋声。
秋风来几时,朝暮气已清。
虚窗置方榻,境寂身暂轻。
卧念平生怀,展转不得宁。
-
试踏百齿杷,恍如乘风航。
?觑不自持,寻丈得仆僵。
牛惊更疾足,天全偶无伤。
代斲既创手,学制安可尝。
田翁一笑粲,何日千斯仓。
-
从公十日羁愁空,超然似欲忘途穷。
神游八极共天乐,浮白不应嫌客恶。
中年偃蹇百无成,唯有见贤双眼青。
狂歌时有眇道士,拟赋臞仙非长卿。
-
十年接淅家屡空,门无八关延五穷。谁言浩浩有馀乐,世故撩人工作恶。
君不见韩非白首终无成,至今说难书汗青。要之赋命默有制,巧拙安知司马卿。
-
秋将穫水行田中不复留因窾塍通沟引水过堂下小儿以芒苇作车其上昼夜决决不休戏书
水行山原溉平畴,时当断壶穫且收。
功成则退逝不留,去彼畎遂来清沟。
测之深咫浅可杯,循除㶁㶁环一丘。
堆沙累石隘厥流,势激滟滪吞黄牛。
谁持机缄设中洲,折芒断苇驾两辀。
-
一室不可扫,阴晴两非宜。
朝蝇污简编,暮蚊入裳衣。
尔来三日雨,门有一尺泥。
所喜庭户间,新凉洗馀曦。
贫贱无造请,闭关良不痴。
-
凉风入高梧,冷翠滴幽露。
新娥欲西流,绰约一回顾。
中宵汲冰华,爽气拂庭户。
萧然视天宇,目送流萤度。
微云澹河汉,云汉亦容与。
-
乌啼未必恶,麾去恨不早。鹊噪两耳聋,主人亦言好。
安知一喙鸣,喜戚自颠倒。朝来群鹊噪不已,童稚无知助吾喜。
群鹊自与乌争巢,慎勿喜欢真误尔。
-
老乌作巢一何拙,柳条垂丝今秃缺。
衔枝复堕苦饶舌,编条作巢枝错节。
老乌柳好汝勿伤,藏乌待得春叶长。
安巢令汝着哺母,密叶更能庇风雨。
-
胥门着蔡经,市门着梅福。我为松江吏,与汝相望亦相逐。
高冠长剑卫士从,有口底事使蜡封。此身况不为陈尉,就公蜡封三尺喙,不能掷米作珠为狡狯。
-
骑龙上天入太清,继世而往在我盈。握铃而呼大司命,主非使者走折胫。
乃知神仙非智巧,积功累行如邠镐。专怀邪辟祈长年,谁言淮南鸡犬飞上天。
-
昆崙下有三顷田,赤乌玉兔蹲两边。下有乌灵木,灌以华池泉。
耕之不用一寸铁,使公家富不可说。如坻如京会有尽,万物皆吾橐中物,抟泥作金何屑屑。
-
莫作龙眉山头客,三百年不得作直。故应未办作李公,投身百斛旨酒中。
鼓琴先生有怒色,有爱终当为物役。江都王勿预人事,裸虫膏血使谁从汝索。
-
安期生,赤玉舄,遗之东海滨。千年求我蓬莱下,祖龙岂是千年人。
安期一量舄,葱岭一只履,茫茫九州在泥滓。至人去之如脱屣,吁嗟祖龙萧翁宁悟此。
-
秋风夜搅浮云起,幽梦归来度寒水。
一声横玉静穿云,响振疏林叶空委。
曲终时引断肠声,中有千秋万古情。
金谷草生无限思,楼边斜月为谁明。
-
寒日苦易短,燕鸿暮何之。
念尔舍沙漠,为此万里飞。
衔芦不厌高,系书端寄谁。
寒声夜相呼,客子涕已垂。
声断肠亦断,归期各何时。
[宋]
1078 年 ~ 1144 年
程俱的诗文全集
共 865 诗文