-
饥乌夜啼栖复起,仡粟飞光透窗纸。
卷帘万瓦白生烟,桂影扶疏净如洗。
回肠正随清漏转,叶下空庭乱如霰。
青灯耿耿夜何其,云篆吐兰初一线。
岁云暮矣万窍号,霜天旅雁求其曹。
-
龙伯不解事,投竿牵大鳌。逆流直上三万里,怒卷渤澥秋风潮。
适当长江入海处,屃赑掷此双岧峣。一山正临声利窟,来樯去橹纷?艚。
一山独与世疏阔,突据幽险盘云涛。飞仙播荡去不返,止有一翁身姓焦。
至今金玉作山骨,草木坚劲无夭条。尔来寂寞几千岁,稍见游子来山椒。
吁嗟一与人境接,世故扰扰如牛毛。安得夸娥还着鳌背上,因之置我三山高。
-
旷度中无类,怀才竟莫伸。
入朝谁不达,出宰一何频。
吏隐琳宫冷,郎潜素发新。
话言犹可想,揽拂涕沾巾。
-
断港冰未泮,海风起蓬蓬。
君行亦良苦,浮家秋复冬。
故人一相遇,醉觉心形融。
道旧有深乐,班荆馀古风。
何当度杨子,起视东井中。
-
三吴足粳稌,狼戾及宋梁。
故为胥门隐,未办耕南阳。
岂无如云稼,竭泽归富强。
收成一过眼,胼胝念黔苍。
绵绵太平区,阡陌尽八荒。
-
性空本无方,水火不留碍。阳生至阴中,此理固有在。
初疑水焚槐,忽若镜加艾。又如大海中,神龙出光怪。
冰姿映烈焰,势恐不两大。原燎正焮腾,汤沃忽崩败。
涓涓暖泉涌,熠熠寒光碎。伟哉六合间,恢诡不胜载。
阴风结飞雨,来自。九天外。苍樟出芳液,根节依大块。
-
平生四方人,堕地随蓬桑。
故乡二顷田,稊米寄太仓。
从渠雀鼠耗,敢计松菊荒。
未能思计然,锥刀折氂芒。
十年乃一归,归席不暖床。
-
蹄间三寻汗流赭,九逵雷雹争飞洒。
我穷那得骋追风,正拟虺尵行果下。
平生畏途饱经历,夜半临深无驭者。
故应造物巧相戏,却比盲人骑瞎马。
李南知音当促步,广汉腾嘲不相假。
-
云霞堕西山,飞帆拂天镜。
谁开一窗明,纳此千顷静。
寒蝉发澹白,一雨破孤迥。
时邀竹林交,或尽剡溪兴。
扁舟还北城,隐隐闻钟磬。
-
诗书礼乐旧将军,献纳论思两侍臣。
暂比挥金同宴衎,即看鸣玉侍严宸。
风流珠璧挥班著,名节冰霜耸缙绅。
好与兰陵传盛事,德星应复聚江滨。
-
筠节宁当混草莱,寸根中有拂云材。
清游未接诸贤远,幽径终因二仲开。
岁晚苍阴元自茂,实成丹凤几时来。
何郎冰雪森相对,默转谈峰万壑雷。
-
长啸西风一散襟,重阴疏影静相临。
水通笠泽秋容净,竹种玄池野思深。
石磴扫云留晚步,松蹊随鹤尽幽寻。
旧游回首成春梦,太息凭谁写寸心。
-
中台退食每逡巡,不向重华即浮因。
岂但语言多少味,亦知才术不如人。
五云华阙通闺籍,万顷烟波掷幽寻。
旧游回首成春梦,太息凭谁写寸心。
-
莫把蓍龟更问天,向来心事已萧然。
尘中惝恍常如失,梦里呻吟半不眠。
三径松筠终问舍,五湖烟水不须钱。
艾耆相去能多少,早拟悬车十五年。
-
七老当年四美并,韩温千载接仪型。
世间天爵兼人爵,云外台星聚德星。
白发篸花看更好,碧山环座眼偏青。
相期勉继耆英会,留与衢人作画屏。
-
肮脏衰颓岁月侵,冰墟谁复顾山林。
闾阎揖让潜夫老,车骑雍容重客临。
表里丝纶曾滥吹,推扬巴俚久知音。
时来解带挥谈麈,正始微言得重寻。
-
负痾今日四周年,药裹关心雪满颠。
坐失分阴嗟倏忽,行扶跬步苦跰?。
支离徒费三钟粟,潦倒仍依二顷田。
身在山林名绛阙,无功饱食愧前贤。
-
君看故教定何缘,岂为多闻与福田。
念念会融归自已,言言当处便忘筌。
无钱空数他人宝,遮眼那令兕革穿。
鸟度虚空风过穴,不妨开卷亦安禅。
-
泥行正作龟藏穴,雾隐初徵豹一斑。
岂有高标如冠玉,况无谈舌解连环。
一登文石趋宣室,三窃蟠桃向道山。
早晚共寻鸡黍约,林泉犹得半生闲。
-
赠行新句比阳春,朝奏当年竦缙绅。
素业异时应有待,玄谈高处亦无论。
平生肮脏皆华首,阅世崎岖信损神。
只恐鹤书还赴陇,未容公作独醒人。
[宋]
1078 年 ~ 1144 年
程俱的诗文全集
共 865 诗文