[宋]
1078 年 ~ 1144 年
程俱的诗文全集
共 865 诗文
-
风流刺史从英游,况复西湖菡萏秋。
授简岂堪陪兔苑,举鞭聊欲醉荆州。
-
眼中突兀蓝田馆,前日空山秽不治。
聊遣上人供幻事,戏将方丈纳仇池。
-
人间境物无非画,笔下丹青却是诗。
流出胸中无尽藏,翰林词笔是良师。
-
当年溜雨三千尺,回首丘山力万牛。
故作轮囷攲绝壁,苦心苍节俯清流。
-
试驱毛颍沐方诸,盘礴经营惨澹初。
莫作世间虚妄见,笔端三昧入无馀。
-
闻说人间有阆风,飞霞无路欲谁从。
只今华发惊衰态,却羡苍松独耐冬。
-
诗城端欲据天山,酒户犹能敌饮仙。
幽事相关公事了,如屏千嶂翠连绵。
-
漾漾扁舟拂水飞,飘飘蘋末细吹衣。
传呼匝地来连璧,东郭人知典午归。
-
劝农行稼亦看山,牛骥何妨共一闲。
应笑云亭老颇僻,背崖无地结三间。
-
若下馀杯一望间,不辞山上复加山。
孟嘉固是盛德士,犀首何能终日闲。
-
常嫌小知漫闲闲,旷度萧然只爱闲。
不借黄梁留客醉,严关三鼓款铜镮。
-
肮脏江公故不群,八关三窟断知闻。
喜谈狗马从无鬼,独抱冰霜似此君。
-
跻攀通幽径,郁密森松竹。
云雪正埋山,深林閟寒绿。
-
苍阴羃杉松,延缘幽出谷。
豁然天地开,八极启远目。
-
三径属桃烟,遥遥想宁极。
终当佩飞霞,颉颃向空碧。
-
秾华敢争先,独立傲冰雪。
故当首群芳,香色两奇绝。
-
猗兰转光风,幽芳被山谷。
怅望断金人,同心不同躅。
-
万缘正繁兴,当处即解脱。
当知本来空,不受汝摩撮。
-
潺湲清音涧,便是偃溪水。
长笑箕颖人,区区洗吾耳。
-
西山属黄冈,相错宛如绣。
倚杖立幽亭,归鸿没烟岫。