[宋]
1078 年 ~ 1144 年
程俱的诗文全集
共 865 诗文
-
泉石膏肓老更慵,岂堪华发抗尘容。
千岩万壑空图画,遗我壶中第一峰。
-
黄耳东来一破颜,直从松竹报平安。
遥知云顶峰前住,霜鬣风篁六月寒。
-
崇兰烨烨转光风,林下幽芳一信通。
更斸青宴穷窈窕,竹阴浓处莳春丛。
-
一壑回环十二峰,茅茨送老白云封。
如今尘里看图画,却愧当年邴曼容。
-
云鼎峰前十九年,醉看银色变山川。
当时天喜遗身世,知是人间第几天。
-
老罢归来寄一廛,交亲南北散如烟。
诵君雪暗天涯句,离合升沉二十年。
-
吴儿真是沐猴冠,欲比杨梅荔子丹。
不用红尘占使骑,画船飞楫向长安。
-
蓝舆度水复穿松,三纪回思一梦中。
壮齿佳时那复得,萧萧华发对秋风。
-
遗臭千秋信不磨,当年意气奈君何。
长沙老獠虽流落,身后声名得自多。
-
锄奸未办烦温造,督战聊应问石雄。
行遍江南好山水,不妨仍在啸吟中。
-
人间结习尽无馀,肯向诸天五净居。
宝藏至今留洞穴,应真时有读残书。
-
名山无复见金堂,尽日苍峦对夕阳。
还向江城动悲思,背人惊雁两三行。
-
云关深掩裂荷衣,却著青衫扈六飞。
雁荡峰前瞻使节,一星还旁紫垣归。
-
欲知黄鹤山中客,便是芙蓉室里僧。
不比妙高穷老圃,堆豗懵懂百无能。
-
黄河入海汴东倾,消息沈沈祇涕零。
赖有真人翔白水,正须元帅得咸宁。
-
榔粟横担入乱山,恍如黄鹤倦飞还。
不妨步屧时来往,山北城南一望间。
-
长江滚滚叶萧萧,心与虚空自寂寥。
过眼文书风度穴,迎秋衾枕带忘腰。
-
胸中云梦本无穷,合是人间老画工。
常恨无因继三绝,倩人拈笔写胸中。
-
五载京尘白鬓须,丹青遐想寄衡巫。
如今扫迹长林下,却对真山看画图。
-
通泉写真不复见,劫火变灭随毗岚。
岂惟画笔世莫比,正自草书无第三。