-
馁虎横行甚,村氓骨半枯。
猛应凭伥鬼,威或假妖狐。
白昼常当道,清时敢负嵎。
官兵虚搏击,鸡犬反惊呼。
-
传闻关白死,海气绝氛腥。
间谍防真伪,悲欢杂涕零。
王春回雨露,天怒息雷霆。
时事难高枕,端居莫谓宁。
-
乡录留名姓,遗图见影神。
鸣琴瀔水曲,归榇赣江滨。
哭墓门生老,传家嗣子贫。
卷中哀挽客,存者更何人。
-
信心归净土,行脚到闽天。
度众时开讲,降魔夜不眠。
闻钟能悟性,补衲恐妨禅。
何日参猊座,焚香听白莲。
-
音从空谷听,兴似剡溪乘。
榾柮残炉火,松膋半壁灯。
俗情谈后减,诗草别来增。
浊酒堪消夜,浑忘朔气凝。
-
从来轩冕泪,不滴芰荷衣。
独有今朝别,使君先泪挥。
地偏愁会隔,天阔恐书稀。
望望车尘远,人人哽咽归。
-
执手向城隅,送君归鲤湖。
风涛危渡峡,雨雪倦登途。
遣日携书卷,消寒问酒垆。
不须嗟伏枥,千里待名驹。
-
交游君最长,矍铄有谁群。
对酒杯邀月,看山屐蹑云。
贫犹开白社,老不厌红裙。
何意经年别,归来便哭君。
-
正拟还家日,对君怀抱开。
如何千万语,总作一声哀。
泪不到泉壤,书难通夜台。
或君灵爽在,知我已归来。
-
送我荷亭上,相看惜解携。
生离犹唧唧,死别重凄凄。
世不容豪侠,天疑爱滑稽。
魂兮招不返,歌罢数行啼。
-
钟声排小阁,灯影坠孤尊。
竹净云阴薄,花疏霜气繁。
卑喧虽近市,幽僻亦深村。
坐久儿童睡,山风自掩门。
-
一径入莓苔,前峰夕照催。
饥乌绕树去,乳犊出林来。
山色自然秀,野花无意开。
村村足幽趣,差得少迟回。
-
西陵分别后,踪迹各飘零。
又见枫林赤,依然酒幔青。
关河仍旧路,风雪忆邮亭。
独坐孤灯下,疏砧未可听。
-
来时逢朔雪,归路又秋风。
客计惭羸马,乡心逐去鸿。
喜看闽地近,渐见越山穷。
想到家林日,篱花开几丛。
-
微尘元世界,师已厌微尘。
满月初圆果,浮云易了身。
昙花天外散,金骨塔中新。
不作无生想,闻之应损神。
-
曲岸暂维舟,精庐访比邱。
钟声闻半夜,杯影见中流。
榻倚干花晚,房开万竹秋。
相看成一笑,疑是虎溪游。
-
故人三载别,此日一尊同。
庵度旃檀雨,池凉蘋蓼风。
暮蝉归树急,残暑入林穷。
座客多湖海,乡心因暂空。
-
舍筏寻兰若,斜阳古殿开。
竹烟深似雨,松瀑响如雷。
水逐钟声去,云从塔影来。
清泉随意取,装得满船回。
-
鹫岭傍龙宫,慈帆但信风。
悬灯孤嶂里,洗衲乱流中。
山静云归锡,湖平月印空。
道林名不沗,禅理似支公。
-
我来淮水上,君已解归舟。
逆旅无长策,天涯总薄游。
早辞征路苦,先见故园秋。
漂母祠前过,因之双泪流。
[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文