[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文
-
天涯相见正新秋,满目西风共倚楼。
月下按筝歌一曲,声声都作小凉州。
-
旧游风景易蹉跎,古路松阴翳薜萝。
樵唱尽归门巷寂,萧萧残柳夕阳多。
-
残月微微玉漏深,一声长笛起秋阴。
天涯多少怀归客,独对西风思不禁。
-
半天夜月漏初稀,渺渺澄波浸翠微。
一道香风何处起,隔溪游女采莲归。
-
千峰万壑羽人家,钟磬无声日已斜。
闭却洞门春寂寂,晚风吹落紫藤花。
-
一自东南王气消,秣陵秋色冷萧萧。
如今宫殿生禾黍,无复繁华似六朝。
-
曾同老衲共安禅,回首春风已十年。
此日重经香火地,佛灯无燄灶无烟。
-
踏遍烟霞万壑深,洞门空锁薜萝阴。
一从瓢笠过南海,十载游踪无处寻。
-
落日荒城起暮笳,萧条秋色满黄沙。
一声塞雁西风里,十万征人尽忆家。
-
客路相逢各断肠,明朝身在瘴云乡。
荒原野店无人住,古木萧萧空夕阳。
-
行到山中日已昏,一声寒犬出孤村。
青苔满地无人迹,风落残花闭洞门。
-
缥缈尊前一曲歌,相逢其奈别离何。
数声残角霜天晓,马首无情幽怨多。
-
一别心知万里遥,孤灯空对可怜宵。
因思十五年前事,月色箫声共寂寥。
-
送君西去秣陵游,万里寒江日夜流。
酒散离亭人已远,乱山残雪一孤舟。
-
丹阳渡口遇同乡,欲语匆匆怨夕阳。
君返江南我江北,云山千叠断人肠。
-
渺渺疏钟月下闻,天涯相见复离群。
秋风一夜孤帆远,遥隔吴山几片云。
-
吴姬把酒唱离歌,一片愁心奈别何。
莫怪相看频下泪,江南春色已无多。
-
淮阴城下暂停舟,明月无情水自流。
汉代王孙今不见,惟馀春草满汀洲。
-
野店莺啼柳自垂,故人相见不胜悲。
明朝又作沅湘别,江海悠悠无尽时。
-
白草黄榆不见春,十年辽海困征尘。
夜来正有还乡梦,残角一声愁杀人。