[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文
-
一夜东风杀气销,起凭妆阁思无聊。
铜台自有如花貌,何必江东大小乔。
-
宠幸当年不省忧,六宫那许近宸旒。
一从废入长门里,始解宫中失宠愁。
-
宫中无复望车尘,已分阿房老此身。
纵使君王得相见,也应不爱白头人。
-
仗剑封侯事已非,闺中少妇葬征衣。
玉门关内多边马,纵有游魂不敢归。
-
一别家山万里长,多年白骨委沙场。
游魂已逐边尘散,空有高台筑望乡。
-
黄土埋香翠黛销,楚妃魂逐楚云飘。
愁多自殒如花貌,岂为君王爱细腰。
-
偶向新丰市里过,故人尊酒共悲歌。
十年别泪知多少,不道相逢泪更多。
-
秋风一夜别家山,万里从戎几日还。
此去正当离乱后,断肠多在穆陵关。
-
梧桐叶落正新秋,如水君恩别处流。
独倚朱栏过夜半,一声歌管六宫愁。
-
满径寒花绿酒前,客中愁绪转凄然。
也知故国山长在,只恨登高是隔年。
-
黄花空向客边开,愁听尊前白雁哀。
纵使登高也无益,青山不是望乡台。
-
客中岁月易蹉跎,此日登临共醉歌。
莫以天涯生感慨,他乡时少故乡多。
-
独对青山酒一尊,他乡秋色易消魂。
可怜举目关河异,惟有黄花似故园。
-
一领征衣半泪痕,思家何日不消魂。
桃花落尽莺声老,犹自飘零客蓟门。
-
涧水潆洄绿树稠,白云长锁洞门幽。
此中自与尘凡隔,一任桃花引钓舟。
-
一从红叶御沟流,别却深宫几度秋。
莫向尊前歌旧曲,哀声容易使人愁。
-
征途微雨动春寒,片片飞花马上残。
试问亭前来往客,几人花在故园看。
-
郎自伤心妾断肠,梦中逢妾妾逢郎。
一声砧杵一声恨,别意长如秋夜长。
-
忽听昭阳歌吹声,倚栏无语不胜情。
青青长信宫前草,尽是銮舆去后生。
-
蛾眉宛转倍堪怜,永别君恩赴九泉。
千载马嵬山下路,伤心最是佛堂前。