[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文
-
云龙山下鸟争啼,戏马台前日欲西。
莫谓楚宫今寂寞,五陵芳草正萋萋。
-
落花寂寂柳依依,日暮空山独掩扉。
双燕不知人去远,年年犹绕画梁飞。
-
疏林落叶乱孤村,芳草萋萋满墓门。
惆怅美人今不见,寒鸦栖尽又黄昏。
-
片帆遥向洞庭游,湖水茫茫一色秋。
别后思君肠欲断,不堪重倚夕阳楼。
-
日落津亭一别君,数声猿叫不堪闻。
明朝回首钱唐路,惟有秋山隔暮云。
-
淮水微茫远接天,隋宫秋草自芊芊。
当时歌舞人何在,落日空山闻断蝉。
-
夜月乌衣巷,秋风燕子矶。
山川仍似昔,只是旧人非。
-
掩泪怀前事,送君无限悲。
经过多旧处,何处更相思。
-
绿波回断港,青嶂荫孤村。
谷萝开乱莽,汀浪浸疏园。
-
纨扇写寒梅,怀袖微香发。
山僧骨相清,对之双幽绝。
-
国香零落久,幽谷忽成丛。
移向齐纨上,期君臭味同。
-
吕梁洪下水,已变作安流。
安流虽自好,只是滞归舟。
-
春信江南早,凄然念故乡。
忽看纨扇影,转忆寿阳妆。
-
长松荫远山,虚亭倚危石。
何来客杖藜,曳破秋云碧。
-
客路当残岁,凄然正忆家。
山童不解事,停马折梅花。
-
空房心胆怯,灯影半将残。
揽衣频起剔,扬彩伴更阑。
-
莫谓仙源近,舟回路几重。
他山苦相蔽,不见大王峰。
-
几载天涯别,逢君空自悲。
知无桑梓念,不敢问归期。
-
归来风波平,去日风波作。
世路非风波,来往风波恶。
-
落落千金报,悠悠国士心。
从今惭漂母,不敢过淮阴。