[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文
-
二八妖姬浅淡妆,独摇兰桨水中央。
湖光胜似华清水,不染人间粉黛香。
-
梦中忘却已分离,只解欢娱不解悲。
半夜蓬窗惊觉后,始知相别已多时。
-
西去长安路渺漫,天涯踪迹觅来难。
我今到处题名姓,待汝经过到处看。
-
一别青山谢薜萝,故人今夜隔关河。
客中无限相思泪,才到思君泪更多。
-
驿楼相别不胜悲,握手殷勤问后期。
何处垆头同一醉,冷风残雪蓟门时。
-
幡幢高拂六桥烟,坐久无僧可问禅。
一寺袈裟三百众,寺门都趁卖经钱。
-
官冷携家乏俸钱,独将桃叶海云边。
玉颜未惯蛮天苦,同醉槟榔辟瘴烟。
-
五岭梅开岁欲残,朱崖南去路漫漫。
莫言炎海无冰雪,一领青毡六月寒。
-
一官南北总君恩,只为风波易断魂。
吉了啼春山路寂,五更烟雨过蛮村。
-
共是飘零客里身,垆头沽酒莫辞频。
他时去住分南北,归路同舟是别人。
-
当年此地共扬舲,一入泉台竟不醒。
墓上白杨今老大,江头古木自青青。
-
秋宵残雨上窗纱,一点流萤照暮花。
觅得轻罗穿竹径,已随风叶过邻家。
-
落魄江湖岁月更,相怜何必是平生。
送君忽起并州感,衰柳秋风白下情。
-
家难相寻已十秋,半居城市半林丘。
此身已是空门客,只欠披缁物外游。
-
桑麻鸡犬自成村,溪口云深绝洞门。
有客迟回空日暮,不知何路到花源。
-
莫叹吾家似磬悬,资生犹有卖文钱。
不知万落千村里,多少人家绝火烟。
-
梧桐叶落火西流,君住长安又一秋。
莫向边庭思仗剑,书生从古几封侯。
-
良人何事滞京华,日醉青楼不顾家。
独宿空闺今几载,又惊秋色上蘋花。
-
玉露凋瀼片月明,人间天上此时情。
红楼不似银河隔,一任邻鸡报晓声。
-
山自苍苍海自流,难将甲子记春秋。
群真岁岁称觞日,但见黄花满洞幽。