[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文
-
半生踪迹寄烟霞,炼就丹垆九转砂。
鹤背鸾笙明月夜,一声吹过碧桃花。
-
记得孤斋晚眺时,倚栏连袂共题诗。
山中每到斜阳后,便觉伤心双泪垂。
-
魂魄悠悠到夜台,应知尘世不重来。
从今绿玉斋前路,一任春风长碧苔。
-
一别黄泉路杳冥,愁云空锁草玄亭。
即今风雨罗山夜,猿鸟哀呼不可听。
-
猿鸟声中昼掩扉,竹阴依旧故人非。
思君忘却幽明隔,犹怪音书近日稀。
-
绵绵幽恨几时销,金屋无缘贮阿娇。
虚度春光二十载,看花不及咏桃夭。
-
长吉当年赋玉楼,怜君犹少七春秋。
伤心处处生悲感,何必山阳始泪流。
-
素笺如练墨如云,年少临池独有君。
旧日兰亭今寂寞,不堪开箧见遗文。
-
龆龀能诗便有声,笔花长向梦中生。
如今玉树埋黄土,谁继风流竹下盟。
-
去年春暮禁烟寒,把酒看花共倚栏。
此日花开君不见,黄垆相隔路漫漫。
-
王郎本是大罗仙,暂谪人间二十年。
一夜缑山仍控鹤,满天风露冷婵娟。
-
桃花流水自潺湲,晓起寻君日暮还。
不是渔郎迷去路,断无踪迹在人间。
-
岧峣径路杳难分,猿鸟哀呼日半曛。
莫谓洞门今咫尺,不知犹隔几重云。
-
古寺钟残夜已分,三人同卧一床云。
他时此地闻钟夜,未必连床又是君。
-
忆昔团焦住化城,萧萧风雨佛灯明。
于今重借云房宿,无复当年禅诵声。
-
古寺荒凉蔓草生,青山回合暮云平。
当年遗迹俱尘土,惟有流泉是旧声。
-
一片愁心两地分,三年人隔五湖云。
从来未识苕溪路,只是思君不梦君。
-
春风吹柳万条斜,此去金陵驿路赊。
不必相思当后夜,片帆开处即天涯。
-
古寺钟残暮霭收,人烟起处见瓜洲。
长江渺渺愁无尽,况上秦淮万里舟。
-
春雨潇潇春草微,片帆遥逐楚云飞。
此行若过湘江路,莫吊三闾吊二妃。