-
行行出剑津,送君还东吴。
未能展嬿婉,别离在须臾。
含涕牵君衣,相视意踟蹰。
我无双飞翼,何由与君俱。
君行登青云,我尚蟠泥途。
-
明珠无连胎,奇卉寡并蒂。
物类有如此,无乃造化忌。
夫何六溪中,产君兄与弟。
意气倾时流,词华振当世。
顾盼生雄姿,中原敢凌厉。
-
晓望屴崱峰,振衣涉蓁莽。
树色远葱茏,练瀑空中响。
峭壁插苍穹,丹崖悬百丈。
鬼斧凿鸿濛,玄岩閟罔两。
我来叩崆峒,素心怀孤往。
-
夫子且遁世,结庐居青门。
鸣泉泻悬崖,山光当层轩。
澹澹云影疏,谡谡松声繁。
林密失寒燠,山深忘朝昏。
薄田足禾黍,幽涧多芳荪。
-
别子虽未久,念子意何深。
揽衣立阶除,凉风吹素襟。
残钟度微月,天籁杂悲吟。
盈盈一水隔,悠悠千里心。
空山白云满,六溪何处寻。
-
春风散藻景,山水动微暄。
桂棹泛兰渚,摇摇过前川。
汀花媚幽壑,岸柳垂轻湍。
环洲屡回复,杂树何缤纷。
微波生镜湖,疏钟来云门。
-
晨兴理轻策,扪萝登嶕峣。
荒榛隐烟雾,绝巘摩穹霄。
泉声洒飞瀑,山容建霞标。
下有百丈潭,泠泠喧石桥。
凉燠异岩壑,雨旸变昏朝。
-
振衣陟鳌顶,石磴何嵬峨。
松阴如车盖,亭亭山之阿。
深岩逗秀色,古树垂女萝。
醉来穷幽壑,勃窣经危坡。
孤鸿唳天际,野鸟当筵歌。
-
四郊散秋色,层台结夕阴。
孤磬出丛薄,倦鸟投故林。
残霞落酒杯,微月照衣襟。
良朋式至止,临风谐赏心。
既蜡阮生屐,复为梁父吟。
-
虚亭苍翠间,烟霞变奇景。
微钟起梵音,空潭自清影。
行来竹霭深,坐久松风静。
冥然道心生,倏尔尘缘屏。
吟眺犹未阑,残阳在西岭。
-
古阁枕溪滨,年代已湮没。
山势何嶙峋,溪声无停歇。
老树倚云根,寒泉溜山骨。
我来陟孤岑,石径苍苔滑。
朝餐岭上霞,夜漱波心月。
-
岁序如转毂,一去无还期。
形容久不逮,临镜始叹悲。
悠悠梦寐间,觉寤何其迟。
处世三十年,履历多险巇。
世事古犹今,此意当自知。
-
出门尽秋色,策杖登寒山。
云来幽径迷,风急衣裳单。
林深豺虎嘷,洞古虬龙蟠。
路远人烟绝,日昃不得餐。
蒿藜蔽田野,中心自悲酸。
-
山居绝尘鞅,众虑寡所营。
长啸谷声应,抚琴薰风生。
云流古洞湿,雨过寒潭清。
年光自代谢,草木随枯荣。
且尽杯中酒,遑图身后名。
-
洛阳有异卉,灼灼生路傍。
颜色如朝霞,百步闻馨香。
五陵多游冶,观者如堵墙。
竟日欢不足,秉烛飞羽觞。
凉秋降白露,气序回清商。
-
徙倚高楼上,西北多浮云。
浮云望不极,妾泪徒纷纷。
丈夫思报国,仗剑远从军。
十年辽水上,生死不相闻。
-
闺房何凄清,思君意如捣。
追恨当别时,光景太草草。
愁款积胸臆,恍惚不能道。
别君未须臾,依然结怀抱。
安得回君车,与君再倾倒。
-
落日不回照,颓波无西流。
人生处世间,倏忽如蜉蝣。
百年伤局促,其忧乃千秋。
一朝时命尽,悲风起松楸。
累累丘土中,谁辨王与侯。
-
把袂登河梁,秋风惨行色。
去去天一涯,此心长恻恻。
酒殽纷错陈,哽咽不能食。
思君有梦魂,从君无羽翼。
浮云方西驰,羲轮忽已匿。
-
种本传西域,曾闻贡汉宫。
一枝非嶰谷,万里出蚕丛。
曳去穿云际,携来到水穷。
节应虚绿土,头可挂青铜。
庄叟逍遥外,卢敖汗漫中。
[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文