-
暮春有馀闲,出郊骋游目。
桑溪激清湍,澄泓递洄洑。
微暄起川涘,轻阴垂灌木。
群贤互箕踞,浮觞溯溪曲。
周遭信堤岸,斟酌劳童仆。
-
春风载柔,遵彼长林。我有旨酒,与子同斟。幽怀既惬,玄想弥深。
悠悠逝波,实怆我心。
-
文皇定鼎都燕蓟,三辅黄图夸壮丽。九重宫阙何嵯峨,百二山河咸拱卫。
五凤高楼逼太清,六龙御宇泰阶平。曈昽晓日升金阙,缥缈红云拥玉京。
玉京金阙倚天开,隐隐銮舆复道来。云迷翠幰依龙衮,露滴金茎泛羽杯。
平明长乐钟声响,九天日月开仙仗。豸史台中晓听乌,虎贲阶下朝鞭象。
月照彤墀环佩齐,风生青琐旌旗飏。高台突兀比章华,上苑纡回同博望。
-
群山既葱茏,诸溪何蜿曲。
孤亭倚高冈,人家荫乔木。
苍松盘路岐,危桥度空谷。
地僻无冬春,山深绝寒燠。
乘闲问友生,策蹇劳童仆。
-
高秋出郭门,名区访灵鹫。
径路既逶迤,林峦错如绣。
怪石竞瑰琦,奇峰自辐辏。
玲珑似雕镂,?砑欲争斗。
倚伏形体殊,剥蚀肤理皱。
-
匠石屡不顾,定匪明堂材。
渊客屡不采,定匪明月胎。
十年三弃置,中情空自哀。
伤哉吾道非,岂乏干时媒。
叹彼行役苦,畏兹年鬓催。
-
路远无倦蹄,天长无倦翼。
千里始停御,九万方一息。
未骋康庄途,终当受衔勒。
未能抟扶摇,安得惜羽翮。
之子腰袅姿,兼负鹍鹏力。
-
岁序当杪冬,鸡鸣闻巷哭。
填衢广柳车,载道残魂木。
哀哀薤露声,炯炯方相目。
骨肉有馀悲,亲朋寡颦蹙。
当其在世时,营营苦不足。
-
烛灭方知黑,其明同瞽师。
脉绝方知死,安得称良医。
文章屡弃置,犹有俗所嗤。
弹射岂不精,所惜觉悟迟。
得失论工拙,胜负分雄雌。
-
送客情已悲,何当更送汝。
送汝情已悲,何当在逆旅。
此情各自知,临行复何语。
握手立斯须,相看泪如雨。
-
乍别已不欢,久别情转恶。
凄凄零雨濛,郁郁炎蒸烁。
遵途忧风波,对境怀丘壑。
濡毫无妙理,把酒强为乐。
遐心寄兰荃,秋阴生杜若。
-
荐夫意气豪,逢人作白眼。
冥心契道诠,矢志稽坟典。
伯仲既齐名,君才良不忝。
大雅久沉沦,俯仰知音鲜。
凌厉向词坛,片语人矜善。
-
伯孺秉异姿,弱冠富经籍。
拓落守太玄,异同辨坚白。
作赋已驰名,耽奇自成癖。
丹青发妙赏,磊磊生泉石。
把臂结词盟,微悰永无斁。
-
平夫貌不扬,意气何卓荦。
耻抱齐门竽,甘作荆山璞。
诗解匡生颐,谈折充宗角。
一饮动百巡,贤圣分清浊。
古道信寡谐,正音久辽邈。
-
汝翔好奇古,遁迹在柯屿。
词藻何离离,才情尤楚楚。
能追正始音,不作齐梁语。
臭味既已同,素心自相许。
睽乖劳我思,山中正延伫。
-
汝大长者流,涉世嗟不偶。
玄牝有精诣,黄庭能自守。
混迹居泥途,飘然出尘垢。
作赋馀万言,读书穷二酉。
振响主词盟,伊余忝其后。
-
羲轮转南陆,天气何郁蒸。
驾言出江泛,婉娈辞良朋。
握手长太息,涕下同沾膺。
伊余下乘资,致远胡能胜。
临觞发丽藻,要我以飞腾。
-
晨起倦簪沐,便觉日停午。
梁间燕哺雏,竹外鸠呼雨。
碧藓盈阶除,幽花映窗户。
裁诗招所驩,愁心绕烟树。
-
孤馆寂无人,寒威满林樾。
天长雁影迟,露冷蛩声歇。
当尊翠霭深,倚杖苍苔滑。
故人期不来,惆怅花间月。
-
春风动郊墟,村村事农务。
桑柘荫比邻,鸧鹒鸣高树。
访旧入城稀,持馌归田暮。
鸡犬识井闾,牛羊谙村路。
此中寡所营,悠然有真趣。
[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文