[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文
-
最怜同出塞,不得上千山。
屡咏山僧句,常思山鹿间。
-
约略梦中见,一半苦吟声。
此夜分明甚,犹恐非平生。
-
山中多虎豹,月黑恐魂惊。
君如来入梦,须随明月行。
-
常遣候君来,松枝挂月白。
君今逐浮云,犹扫松根石。
-
雨尽禽声寂,空山似有闻。
十年稠叠恨,不是为思君。
-
大音易销沉,天地终何有。
茫茫东海沙,斯人岂长久。
-
挟卷出相寻,往往偕风雨。
从此得新题,但向松间语。
-
相见必破颜,来往永无期。
出塞将十年,始如初逐时。
-
言笑不可觅,暗风吹庭隅。
开门见萝月,恍惚照髭须。
-
片纸来天外,封题自广州。
开函不敢读,一字一生愁。
-
乡国久无望,仍存劫火馀。
泪流双眼尽,得见故人书。
-
斩却坟前松,远山青历历。
毋令后世人,系马长太息。
-
生卧冰雪中,死埋冰雪下。
藉此省见闻,天地为长夜。
-
悲风吹不歇,孤月近为邻。
世上亦寥落,何如山鬼亲。
-
当年吏部公,四海多金石。
今日素车来,曾否旧相识。
-
覆土勿使厚,种树勿使密。
万古与千秋,长令见天日。
-
全躯违夙心,无灰庶速朽。
山前萝石翁,相待亦已久。
-
寒风一点泪,我自昧其繇。
久厌丈夫气,何况女子愁。
-
贫极心无改,所欢惟友朋。
平生一片意,大半在孤僧。
-
执斧一长揖,白门雨雪深。
十年曾有约,珍重昔时心。