-
出门行一步,形影便相失。
何况大堤上,骢马如箭疾。
夜夜如织妇,寻思待成匹。
郎只不在家,在家亦如出。
将金与卜人,谲道远行吉。
-
湘东山水有清辉,袁水词人得意归。
几府争驰毛义檄,一乡看侍老莱衣。
筵开灞岸临清浅,路去蓝关入翠微。
想到宜阳更无事,并将欢庆奉庭闱。
-
荻花芦叶满溪流,一簇笙歌在水楼。
金管曲长人尽醉,玉簪恩重独生愁。
女萝力弱难逢地,桐树心孤易感秋。
莫怪当欢却惆怅,全家欲上五湖舟。
-
君山南面浪连天,一客愁心两处悬。
身逐片帆归楚泽,魂随流水向秦川。
月回浦北千寻雪,树出湖东几点烟。
更欲登楼向西望,北风催上洞庭船。
-
数片红霞映夕阳,揽君衣袂更移觞。
行人莫叹碧云晚,上国每年春草芳。
雪过蓝关寒气薄,雁回湘浦怨声长。
应无惆怅沧波远,十二玉楼非我乡。
-
三山浮海倚蓬瀛,路入真元险尽平。
华表千年孤鹤语,人间一梦晚蝉鸣。
将龙逐虎神初王,积火焚心气渐清。
见说嵩阳有仙客,欲持金简问长生。
-
晓祭瑶斋夜扣钟,鳌头风起浪重重。
人间直有仙桃种,海上应无肉马踪。
赤水梦沈迷象罔,翠华恩断泣芙蓉。
不知皇帝三宫驻,始向人间著衮龙。
-
官仓老鼠大如斗,见人开仓亦不走。
健儿无粮百姓饥,谁遣朝朝入君口。
-
背山见楼影,应合与山齐。
座上日已出,城中未鸣鸡。
无限燕赵女,吹笙上金梯。
风起洛阳东,香过洛阳西。
公子长夜醉,不闻子规啼。
-
庭花已结子,巖花犹弄色。
谁令生处远,用尽春风力。
-
别家鬓未生,到城鬓似髪。
朝朝临川望,灞水不入越。
-
一川草色青褭褭,遶屋水声如在家。
怅望美人不携手,墙东又发数枝花。
-
越?栖不定,孤飞入齐乡。
日暮天欲雨,那兼羽翎伤。
州民言刺史,蠹物甚于蝗。
受命大执法,草草是行装。
仆隶皆分散,单车驿路长。
-
遊人未入门,花影出门前。
将军来此住,十里无荒田。
-
晓祭瑶斋夜扣钟,鼇头风起浪重重。
人间直有仙桃种,海上应无肉马踪。
赤水梦沈迷象罔,翠华恩断泣芙蓉。
不知皇帝三宫驻,始向人间著衮龙。
-
入门又到门,到门戟相对。
玉箫声尚远,疑似人不在。
公子厌花繁,买药栽庭内。
望远不上楼,牕中见天外。
此地日烹羊,无异我食菜。
-
长安孟春至,枯树花亦发。
忧人此时心,冷若松上雪。
自知才不堪,岂敢频泣血。
所痛无罪者,明时屡遭刖。
故山秋草多,一卷成古辙。
-
吴宫城阙高,龙凤遥相倚。
四面铿鼓钟,中央列罗绮。
春风时一来,兰麝闻数里。
三度明月落,青娥醉不起。
江头銕剑鸣,玉座成荒垒。
-
翦妾身上巾,赠郎伤妾神。
郎车不暂停,妾貌宁长春。
青天无停雪,沧海无停津。
遣妾空牀梦,夜夜随车轮。
-
为物稍有香,心遭蠹虫啮。
平人登太行,万万车轮折。
一辞桂岭猨,九泣东门月。
年年孟春时,看花不如雪。
僻居城南隅,颜子须泣血。
[唐]
816 年 ~ ?
曹邺的诗文全集
共 133 诗文