-
空明仙人游广寒,挟予飞入青云端。罡风吹上九万里,冰轮直驾稳更安。
碧天空阔高而宽,巍巍金阙非人间。琼楼绀宇开万户,水晶宫殿银阑干。
团圆青铜镜,灿烂白玉盘。寒芒曜今昔,素液流肺肝。
满身风露毛发爽,一衿冰雪衣袂单。云边有女骑彩鸾,清歌妙舞美且闲。
笙箫迭奏音调古,二十五丝错杂弹。姮娥遗我长生丹,服饵久久生羽翰。
-
芙蓉峰下有梵宫曰智者禅苑寺左右塘莲花盛开僧与文士赓和者多予次其韵
冯夷仙人冰玉莹,绿盖云鬟踏明镜。
嫣然一笑隔烟波,露湿胭脂容貌正。
道人心地亦清雅,不染淤泥出正定。
岂无奇士同品题,亦有山僧共涵泳。
芙蓉山色秋更癯,斜日黯红愁对影。
-
东阳太守廉而忠,风骨自是人中龙。分明面带冰霜容,双眸烱烱悬方曈。
皎然一镜磨青铜,世间何物堪蔽蒙。昔年眷顾恩宠隆,绣衣持斧骑碧骢。
如今五马白玉騣,下饮双溪浙水东。金鞍玉勒相磨砻,大江南来财阜丰。
贡赋号称天下雄,迩来贼盗飞虻虫。潢池弄兵惊儿童,贪官污吏复妄庸。
诛求何异虿与蜂,饕餮不已民心忡。温处在在罹兵锋,花溪小邑俱烟烽。
-
第一人间快活丸歌赠芙蓉峰蓑衣闲道人贯酸斋号云石仕至翰林学士休官辞禄或隐屠沽或侣樵牧人莫测其机尝于临安闹市中立牌额货卖第一人间快活丸人有买者展两手一大笑示之领其意者亦笑而去
芙蓉仙人冰玉质,貌粹骨刚长八尺。阅遍尘寰扰扰人,玄鬓朱唇双眼碧。
利名场里寡交游,势要途中绝踪迹。世夸豪富尚荣辱,信手拈来笑轻掷。
留得人间快活丸,行住之间常服食。平生颠沛藉扶持,什袭珍藏深护惜。
吞不得,吐不得,快活满怀言不及。十分莹洁灭瑕疵,一味无求甚奇特。
香通九窍达四肢,净若明珠赤如日。解歇驰求嗜欲狂,能除奔竞贪婪疾。
-
江上晚来新过雨,亭亭芙蕖在绿水。芳洲香雾杂红云,兰舟喜杀秾妆女。
年来年去世情空,花落花开香十里。今年欢笑复明年,几向花前共花语。
荷花颜色只如旧,妾颜未必长娇美。只愁八月殒清霜,吴中一夜秋风起。
荷花娇媚人共夸。九洲三岛蒸红霞。采莲女郎十数辈,唯有阿姨颜色娇如花。
自从嫁后懒梳洗,十年不见音信赊。管取明年采莲去,撑?直过阿姨家。
-
仗剑出西游,来游帝王州。
登高望故国,感慨弹箜篌。
长歌四五发,云物惨不收。
歌声忽悲壮,江汉不敢流。
峨峨天目山,王气今已收。
-
岁月任消磨,间中得趣多。
戏题红叶字,醉唱紫芝歌。
雨笠耕云岭,烟蓑钓月波。
数鸿临浅浦,骑犊下前坡。
-
左右司黄郎中以田亩多寡为赋役高下予田已尽而不除役故作此诗以讽之
掌握军民至重权,庙堂隆任岂徒然。
招邀宾客三千辈,管领东南一半天。
威惠足惊吴越地,才能不减汉唐贤。
犹存赋役为民害,刚把无田作有田。
-
北风吹雨晚声乾,乱撒真珠满玉盘。
常讶云巢惊鹤梦,最宜烟棹理渔竿。
僵眠茅屋不知夜,醉著蓑衣尚怕寒。
却笑当年韩吏部,独鞭羸马出蓝关。
-
疏花冷蕊映书窗,勾引逋仙蝶梦狂。
纵使春风吹散后,又随霜月上书囊。
-
门掩晓风轻,庭环涧水深。
醉吹风里笛,静鼓月中琴。
黄卷知兴废,青山阅古今。
久忘尘俗事,偃息夕阳林。
-
黄花白发淡相辉,况是登临近夕晖。
断霭征鸿天共远,落霞孤鹜晚齐飞。
江空云影流无尽,日暮秋光老欲归。
帽落孤峰人已去,草深三径事还非。
-
牛山远在乱云中,暮霭荒烟寄断鸿。
陶令归来官况懒,孟嘉去后酒杯空。
羞将白发欹乌帽,笑看青松老翠峰。
千载英豪一时事,菊花冷淡怨秋风。
-
石井烟迷半藓荒,休文遗迹堕微茫。
刺桐影冷秋风爽,桂子清香夜月凉。
山洞出云舒画簇,江波翻浪焕文章。
汀兰涧芷春常在,人去楼空几夕阳。
-
骚坛吟社久驰声,句法清奇复老成。
弹压江湖鸥鹭喜,品题泉石鹤猿惊。
天边桂子芳香远,雪里梅花瘦影清。
妙语奇言看不尽,海云飞去玉蟾明。
-
醉吹长笛倚云峰,静扫馀花坐晚红。
幽梦不离青径月,高情长策翠微风。
虽无化俗清时术,犹有搜奇摘艳功。
沙上与鸥修好罢,梅边教鹤舞晴空。
-
静看馀花点涧渠,醉吹长笛卧庭除。
梦回凉月生松榻,吟罢清风满草庐。
身后岂图千载誉,腹中犹有百篇书。
溪边磐石长年坐,不是任公钓巨鱼。
-
梅李争妍冷更荣,杨花飞絮湿尤轻。
雪梢香冻莺声?,月树光寒蝶影清。
儿女祗贪金帐乐,英雄空老玉关情。
自怜衰朽心犹壮,梦里麾兵入蔡城。
-
斜风细雨暗东篱,岁月惊心往昔非。
芳菊有香秋渐老,空尊无酒意多违。
陶潜去后论交寡,杜牧吟成见和稀。
西望山林无限意,乱云多处断鸿飞。
-
西风吹帽雨沾衣,与客如何上翠微。
白发恨多秋鬓短,黄花香冷湿云飞。
但须饮酒纫芳佩,不用登临怨落晖。
采菊东篱陶靖节,醉穿木屐著蓑衣。
[元]
1296 年 ~ ?
叶颙的诗文全集
共 572 诗文