-
风急登高野客伤,悲笳声里过重阳。
正须击剑论《孤愤》,何暇携壶举一觞。
白骨不埋新战恨,黄花空发旧枝香。
寒烟冷日东篱下,西望柴桑路更长。
-
翠微影冷玉峰秋,与客携壶话昔游。
三径菊花香未老,一江烟浪水长流。
行登高阁鸿初到,过了重阳蝶也愁。
已约渊明同酩酊,醉欹乌帽雪盈头。
-
慵整东篱贳酒瓶,白衣望断夕阳亭。
征鸿北度烟尘冷,战马南嘶草木腥。
嫩菊半开香未老,奇峰相对眼终青。
何当得与渊明约,共醉秋风不愿醒。
-
云锁当年落帽台,满山黄菊为谁开。
久无异士高人识,长有狂蜂妒蝶猜。
斜日东篱增感慨,西风南国正尘埃。
如何得似承平旧,与客携壶共酒杯。
-
晚对南山饮浊醪,少舒幽愤醉醄醄。
云边黄菊纫芳佩,世上红尘袭敝袍。
陶令官闲身尚健,孟嘉帽落趣殊高。
登临我亦秋风客,虚负人呼一世豪。
-
谁复携壶上翠微,干戈烂漫酒尊稀。
西风细雨黄花瘦,衰草荒烟白雁飞。
落日有时怀故国,旧居无主锁空扉。
龙山回首尤非昔,长使英雄泪满衣。
-
门掩东篱处士家,每逢佳节惜年华。
黄花有恨惊秋老,白发无情对日斜。
杜牧仙游诗寡和,王弘人去酒须赊。
乌纱醉裹西风冷,千古令人忆孟嘉。
-
谩多忧思绕东篱,举目江山异昔时。
落日边城悲鼓角,西风天地动旌旗。
荒村乱后愁无酒,野老胸中喜有诗。
风景不同人事别,菊花何必上寒枝。
-
吴枫初冷水痕收,塞雁南飞渡远洲。
岁月无情天地老,江山不尽古今愁。
黄华谩引杯中物,白发空惊镜里秋。
却笑桓温清宴后,终然无梦到神州。
-
今年端午去年同,老去闲身转不容。
几欲入山穿薜荔,常思浮海采芙蓉。
伤时倍觉愁肠结,骂贼徒添怒发冲。
何日果能忘世事,楚云湘雨小孤峰。
-
天下关山入战图,异乡为客倍愁吾。
江淮远近连烽火,里巷高低长草芜。
坚卧谩愁兵甲满,独醒宁怕梦魂孤。
太平气象犹如旧,痛饮蒲觞醉道途。
-
独醒孤坐与谁同,懒把哀颜换酒容。
素负岁寒齐桧柏,不将春色误芙蓉。
堂堂阵美谁能犯,整整师严孰敢冲。
万里白云风卷尽,蟾光飞上楚烟峰。
-
功名惊世久无图,泉石膏肓癖在吾。
满眼干戈方烂漫,绕园兰艾亦荒芜。
蒲觞未饮心先醉,松径长吟兴不孤。
赖有故人知我意,肯同阮籍哭穷途。
-
独怜湖海倦游人,忍泣牛衣泪洒襟。
经史沈酣千载志,功名辜负半生心。
空惊系肘黄金印,徒羡峨冠碧玉簪。
何似麻衣破纱帽,石床云屋理瑶琴。
-
浮云常是蔽青天,黎庶何由担弛肩。
乡社音尘空入梦,干戈休息果何年。
石边清坐真闲者,世上狂图不坦然。
安得中山千日酒,与君长醉日高眠。
-
醉吹长笛夕阳天,醒拍希夷魏野肩。
岩下烟霞常满地,世间荣宠不多年。
采山钓水常随分,赏月吟风得自然。
松顶日高三十丈,老猿犹抱白云眠。
-
江左风流绝代人,云裳兰佩更风襟。
政多感物伤时恨,常负忧君为国心。
三献无功羞抱璞,十年不调欲投簪。
酒酣拔剑空长舞,谁识中郎爨下琴。
-
林泉深处不朝天,野服裁云补两肩。
闭户读书频谢客,入山采药动逾年。
松根长啸心清甚,石上豪吟兴浩然。
尽日更无身外事,困寻芳草落花眠。
-
虑远忧深感慨人,出奇筹策满胸襟。
抑强扶弱平生志,激浊扬清旧日心。
思向明时呈利器,肯随漓俗著尘簪。
秋风异国无人夜,独鼓空山月下琴。
-
车马重逢喜二天,诗翁仍旧耸吟肩。
风尘有恨彫双鬓,岁月无情老十年。
纸上虚名俱梦尔,杯中真乐出天然。
别来学得安心法,净扫青山枕石眠。
[元]
1296 年 ~ ?
叶颙的诗文全集
共 572 诗文