-
觌面依然旧日人,祗添尘土上衣襟。
联床夜雨思前话,十载春风老壮心。
松径任教云满袖,宦途莫遣雪盈簪。
山家活计还知否,诗卷茶瓶夜月琴。
-
自许馀生不问天,樵夫渔叟得齐肩。
岂期鼙鼓轰天日,犹有篇诗慰暮年。
白发满头惊老矣,黄金掷地喜铿然。
袜才敢共元龙并,何但高楼上下眠。
-
羡君诗格类唐人,胸次冰霜月一襟。
句律老成前辈语,衣冠新样昔贤心。
岂无青眼观良璞,争奈黄尘袭敝簪。
早晚南山坐云石,邀君来听绝弦琴。
-
乃父仙游竟隔凡,不图老共阿戎谭。
千年白璧沈沧海,一颗骊珠耀碧潭。
群彦进趋心正渴,独君高卧睡方酣。
幽怀亦笑狙狂者,唯数朝三与暮三。
-
珠玉篇章语不凡,宋唐佳句晋清谈。
云分霞彩流银汉,月借波光下石潭。
老鹤唳霜栖未稳,孤鸾对镜舞初酣。
直从瘦岛推敲后,今度诗人数二三。
-
身似江湖不系槎,青山是处尽堪家。
手挥云翰千番纸,鬓里霜髦一幅纱。
时事固然轻土苴,吾年哀矣叹匏瓜。
何当脱屣人间世,不杂喧哗井底蛙。
-
匕尺长躯卧老槎,白云飞处是吾家。
虚窗竹影侵琴榻,石鼎茶香袭帽纱。
北阙无书难献策,东门有地易栽瓜。
秋风半世空山梦,惊醒池塘月夜蛙。
-
形容枯似饱霜槎,身老空山处士家。
一径梅香云满地,半窗花影月笼纱。
常穿谢氏登山屐,惯设孙郎饷客瓜。
离乱固非畴昔比,池塘难得为官蛙。
-
芹老香寒泮水流,生平琴剑两悠悠。
读书不辨黄金印,作记空登白玉楼。
吟骨已随霜月冷,诗魂长伴莫云秋。
悦斋文墨传家业,分付孙郎地下修。
-
乾坤清气四时新,独倚天风绝点尘。
白酒最能开笑口,青山尽好著闲身。
松根对弈棋无敌,柿叶题诗笔有神。
幸有世间真乐在,贪夫何苦叹湮沦。
-
貌古何妨语笑新,宁忧勋业镜生尘。
芙蓉露下三更月,葡卜风前七尺身。
偶尔忘怀非造理,或然闭目独凝神。
老身疏懒无迎送,高卧从人话隐沦。
-
照眼奇峰朵朵新,荷衣虽破喜无尘。
莫嫌瓮牖难容膝,也胜儒冠解误身。
好饮点头呼酒侣,不贪拍手骂钱神。
山中清赏无穷尽,忘却高翔与下沦。
-
天风吹落海门槎,一片归心未到家。
空羡青衫萦紫绶,长惊白发岸乌纱。
当年鸣凤曾栖竹,近日飞蝇遽集瓜。
时世轻浮君已识,不须多笑子阳蛙。
-
湖海无求放逸人,不将清梦出邱林。
喜吹异代秋风笛,解鼓空山夜月琴。
惊叹时危如有意,贪眠云暖又无心。
迩来踪迹难寻觅,高卧岑峦万叠深。
-
桃杏纷纷正得时,疏梅高洁合知几。
如何万卉娇春日,犹有孤芳驻夕晖。
未要板桥寻蜡屐,最宜沙路试罗衣。
轻鞋小扇孤山下,绝胜逋仙踏雪归。
-
二月江城第一枝,怕寒故故著花迟。
不嫌艳杏夭桃俗,甘受狂蜂妒蝶疑。
月落西湖惊旧梦,雪消南国忆当时。
楼头亦有霜天角,懒对春风暖日吹。
-
万顷晴波蘸夕晖,泠泠寒碧浸渔矶。
水流不尽随云去,潮落无声带月归。
桃岸春深红作阵,蓉峰烟暖翠成围。
江山风景能如许,可是休文解赋诗。
-
雨后虚堂清梦长,不堪风露袭荷裳。
湿云散去山容瘦,新月飞来海气凉。
丹桂生香秋兔老,青松舞影莫蛟翔。
骚翁不管茅斋冷,满挹蟾光入酒觞。
-
隔溪春色两三花,近水楼台四五家。
浊酒不妨留客醉,好山长是被云遮。
松根净扫弹琴石,柳下常维钓月艖。
路狭不容车马到,只骑黄犊访烟霞。
-
青峰尽处更青峰,烂墨淋漓惨澹容。
云裹长松三百尺,烟迷荒峤十千重。
层峦岌嶪如棋布,空翠清寒胜酒浓。
添写诗翁岚影里,羽衣雾縠驾天风。
[元]
1296 年 ~ ?
叶颙的诗文全集
共 572 诗文