-
陪太原郑行军中丞登汾上阁中丞诗曰汾楼秋水阔宛似到阊门惆怅江湖思惟将南客论南客即詹也辄书即事上答
并州汾上阁,登望似吴阊。
贯郭河通路,萦村水逼乡。
城槐临枉渚,巷市接飞梁。
莫论江湖思,南人正断肠。
-
驱马至益昌,倍惊风俗和。
耕夫陇上谣,负者途中歌。
处处川复原,重重山与河。
人烟遍馀田,时稼无闲坡。
问业一何修,太守德化加。
-
何事悲酸泪满巾,浮生共是北邙尘。
他时不见北山路,死者还曾哭送人。
-
月没天欲明,秋河尚凝白。
皑皑积光素,耿耿横虚碧。
南斗接,北辰连,空濛鸿洞浮高天。
荡荡漫漫皆晶然,实类平芜流大川。
星为潭底珠,云是波中烟。
-
羸马出都门,修途指江东。
关河昨夜雨,草木非春风。
矢舍虽未中,璞全终待攻。
层霄秋可翔,岂不随高鸿。
-
水已清,清中不易当其精。
精华极,何宜更复加磨拭。
良工磨拭成贯珠,泓澄洞澈看如无。
星辉月耀莫之逾,骇鸡照乘徒称殊。
上人念佛泛贞谛,一佛一珠以为计。
-
回峰叠嶂绕庭隅,散点烟霞胜画图。
日暮华轩卷长箔,太清云上对蓬壶。
-
算日未成年,英姿已褎然。
王家千里后,荀氏八龙先。
葱蒨松犹嫩,清明月渐圆。
将何一枝桂,容易赏名贤。
-
律座下朝讲,昼门犹掩关。
叨同静者来,正值高云闲。
寂尔方丈内,莹然虚白间。
千灯智慧心,片玉清羸颜。
松色落深井,竹阴寒小山。
-
闻说胡兵欲利秋,昨来投笔到营州。
骁雄已许将军用,边塞无劳天子忧。
-
莫叹明朝又一春,相看堪共贵兹身。
悠悠寰宇同今夜,膝下传杯有几人。
-
日日郊亭启竹扉,论桑劝穑是常机。
山城要得牛羊下,方与农人分背归。
-
一席眠还坐,蛙噪萤飞夜未央。
?
@僮仆舟人空寂寂,隔帘微月入中仓。
-
簪萸泛菊俯平阡,饮过三杯却惘然。
十岁此辰同醉友,登高各处已三年。
-
啼猿非有恨,行客自多悲。
不知吹者意,何似听人心。
横琴遮远洞,举手出高峰。
-
秦川行尽颍川长,吴江越岭已同方。
征途渺渺烟茫茫,未得还乡伤近乡。
随萍逐梗见春光,行乐登台斗在旁。
林间啼鸟野中芳,有似故园皆断肠。
-
南北风烟即异方,连峰危栈倚苍苍。
哀猿咽水偏高处,谁不沾衣望故乡。
-
为雁为鸿弟与兄,如雕如鹗杰连英。
天旋地转烟云黑,共鼓长风六合清。
-
想象精灵欲见难,通津一去水漫漫。
空馀昔日凌霜色,长与澄潭生昼寒。
-
有善伊凉曲,离别在天涯。
虚堂正相思,所妙发邻家。
声音虽类闻,形影终以遐。
因之增远怀,惆怅菖蒲花。
[唐]
? ~ ?
欧阳詹的诗文全集
共 113 诗文