[唐]
? ~ ?
欧阳詹的诗文全集
共 113 诗文
-
二室峰峰昔愿游,从云从鹤思悠悠。
丹梯石路君先去,为上青冥最上头。
-
正是闽中越鸟声,几回留听暗沾缨。
伤心激念君深浅,共有离乡万里情。
-
服制虹霓鬓似云,萧郎屋里上清人。
等闲逐酒倾杯乐,飞尽虹梁一夜尘。
-
鸟企蛇盘地半天,下窥千仞到浮烟。
因高回望沾恩处,认得梁州落日边。
-
南下斯须隔帝乡,北行一步掩南方。
悠悠烟景两边意,蜀客秦人各断肠。
-
旧友亲题壁上诗,伤看缘迹不缘词。
门前犹是长安道,无复回车下笔时。
-
心诵阴符口不言,风驱千骑出辕门。
孙吴去后无长策,谁敌留侯直下孙。
-
推车阃外主恩新,今日梁川草遍春。
玉色据鞍双节下,扬兵百万路无尘。
-
偕行那得会心期,先者贪前后者迟。
空忆丽词能状物,每看奇异但相思。
-
曾称野鹤比群公,忽作长松向府中。
骢马不骑人不识,冷然三尺别生风。
-
北客今朝出蜀门,翛然领得入时魂。
游人莫道归来易,三不曾闻古老言。
-
婵娟有丽玉如也,美笑当予系予马。
罗帏碧簟岂相容,行到山头忆山下。
-
论兵去商虐,讲德兴周道。
屠沽未遇时,岂异兹川老。
-
村步如延寿,川原似福平。
无人相共识,独自故乡情。
-
江皋昨夜雨收梅,寂寂衡门与钓台。
西岛落花随水至,前山飞鸟出云来。
观风驷马能言驻,行县双旌许暂回。
岂不偶然聊为竹,空令石径扫莓苔。
-
偕隐有贤亲,岷南四十春。
栖云自匪石,观国暂同尘。
就养思儿戏,延年爱鸟伸。
还看谢时去,有类颍阳人。
-
宝塔过千仞,登临尽四维。
毫端分马颊,墨点辨蛾眉。
地迥风弥紧,天长日久迟。
因高欲有赋,远意惨生悲。
-
十上书仍寝,如流岁又迁。
望家思献寿,算甲恨长年。
虚牖传寒柝,孤灯照绝编。
谁应问穷辙,泣尽更潸然。
-
中宵天色净,片月出沧洲。
皎洁临孤岛,婵娟入乱流。
应同故园夜,独起异乡愁。
那得修蓬转,从君上庾楼。
-
不负人间累,栖身任所从。
灰心闻密行,菜色见羸容。
幻世方同悟,深居愿继踪。
孤云与禅诵,到后在何峰。