-
云物凄清拂曙流,汉家宫阙动高秋。
残星几点雁横塞,长笛一声人倚楼。
紫艳半开篱菊静,红衣落尽渚莲愁。
鲈鱼正美不归去,空戴南冠学楚囚。
-
童稚苦相问,归来何太迟。
共谁争岁月,赢得鬓边丝。
-
宅边秋水浸苔矶,日日持竿去不归。
杨柳风多潮未落,蒹葭霜冷雁初飞。
重嘶匹马吟红叶,却听疏钟忆翠微。
今夜秦城满楼月,故人相见一沾衣。
-
莫向花前泣酒杯,谪仙依旧是仙才。
犹堪与世为祥瑞,曾到蓬山顶上来。
-
斜日横窗起暗尘,水边门户闭闲春。
千竿竹里花枝动,只道无人似有人。
-
秦皇无策建长城,刘氏仍穷北路兵。
若遇单于旧牙帐,却应伤叹汉公卿。
-
独上江楼思渺然,月光如水水如天。
同来望月人何处,风景依稀似去年。
-
是非处处生尘埃,唯君襟抱无嫌猜。
收帆依雁湓浦宿,带雨别僧衡岳回。
芳樽稍驻落日唱,醉袖更拂长云开。
清秋华发好相似,却把钓竿归去来。
-
拥褐坐茅檐,春晴喜初日。
微风入桃径,爽气归缥帙。
频时苦风雪,就景理巾栉。
树暖高鸟来,窗闲曙云出。
乡遥路难越,道蹇时易失。
-
松江菰叶正芳繁,张翰逢秋忆故园。
千里帆遮馆娃寺,一川风暖采香村。
潮声渐遇仙人宅,鹤市曾迷子夜魂。
我有五湖烟艇在,不堪残日动征鞍。
-
谁家吹笛画楼中,断续声随断续风。
响遏行云横碧落,清和冷月到帘栊。
兴来三弄有桓子,赋就一篇怀马融。
曲罢不知人在否,馀音嘹亮尚飘空。
-
多少乡心入酒杯,野塘今日菊花开。
新霜何处雁初下,故国穷秋首正回。
渐老向人空感激,一生驱马傍尘埃。
侯门无路提携尔,虚共扁舟万里来。
-
勾漏先生冰玉然,曾将八石问群仙。
中山暂醉一千日,南苑往来三百年。
棋局不收花满洞,霓旌欲别浪翻天。
何须更学鸱夷子,头白江湖一短船。
-
早年曾谒富民侯,今日难甘失鹄羞。
新诺似山无力负,旧恩如水满身流。
马嘶红叶萧萧晚,日照长江滟滟秋。
功德万重知不惜,一言抛得百生愁。
-
官总芸香阁署崇,可怜诗句落春风。
偶然侍坐水声里,还许醉吟松影中。
车马照来红树合,烟霞咏尽翠微空。
不因高寺闲回首,谁识飘飘一塞翁。
-
往事飘然去不回,空馀山色在楼台。
池塘风暖雁寻去,松桂寺高人独来。
庄叟著书真达者,贾生挥涕信悠哉。
老僧心地闲于水,犹被流年日日催。
-
竹外池塘烟雨收,送春无伴亦迟留。
秦城马上半年客,潘鬓水边今日愁。
气变晚云红映阙,风含高树碧遮楼。
杏园花落游人尽,独为圭峰一举头。
-
风雪晴来岁欲除,孤舟晚下意何如。
月当轩色湖平后,雁断云声夜起初。
傍晓管弦何处静,犯寒杨柳绕津疏。
三间茅屋东溪上,归去生涯竹与书。
-
路绕秋塘首独搔,背群燕雁正呼号。
故关何处重相失,碧落有云终自高。
旅宿去缄他日恨,单飞谁见此生劳。
行衣湿尽千山雪,肠断金笼好羽毛。
-
郎作东台御史时,妾长西望敛双眉。
一从诏下人皆羡,岂料恩衰不自知。
高阙如天萦晓梦,华筵似水隔秋期。
坐来情态犹无限,更向楼前舞柘枝。
[唐]
806 年 ~ 853 年
赵嘏的诗文全集
共 392 诗文