-
烈士思酬国士恩,春申谁与快冤魂?
三千宾客总珠履,欲使何人杀李园?
-
东垠黑风驾海水,海底卷上天中央。
三吴六月忽凄惨,晚后点滴来苍茫。
铮栈雷车轴辙壮,矫跃蛟龙爪尾长。
神鞭鬼驭载阴帝,来往喷洒何颠狂。
四面崩腾玉京仗,万里纵横羽林枪。
-
稚子牵衣问,归来何太迟?
共谁争岁月,赢得鬓边丝?
-
辞春不及秋,昆脚与皆头。
-
一片宫墙当道危,行人为汝去迟迟。
筚圭苑里秋风后,平乐馆前斜日时。
锢党岂能留汉鼎,清谈空解识胡儿。
千烧万战坤灵死,惨惨终年鸟雀悲。
-
清音迎晓月,愁思立寒蒲。
丹顶西施颊,霜毛四皓须。
碧云行止躁,白鹭性灵粗。
终日无群伴,溪边吊影孤。
-
相如死后无词客,延寿亡来绝画工。
玉颜不是黄金少,泪滴秋山入寿宫。
-
故国池塘倚御渠,江城三诏换鱼书。
贾生辞赋恨流落,只向长沙住岁余。
[文帝岁余思贾生。
]烟深苔巷唱樵儿,花落寒轻倦客归。
藤岸竹洲相掩映,满池春雨鸊鹈飞。
-
满目青山未得过,镜中无那鬓丝何。
只言旋老转无事,欲到中年事更多。
-
侯家大道傍,蝉噪树苍苍。
开锁洞门远,卷帘官舍凉。
栏围红药盛,架引绿萝长。
永日一欹枕,故山云水乡。
-
陵阳北郭隐,身世两忘者。
蓬蒿三亩居,宽于一天下。
樽酒对不酌,默与玄相话。
人生自不足,爱叹遭逢寡。
-
去年桐落故溪上,把叶因题归燕诗。
江楼今日送归燕,正是去年题叶时。
叶落燕归真可惜,东流玄发且无期。
笑筵歌席反惆怅,朗月清风见别离。
庄叟彭殇同在梦,陶潜身世两相遗。
-
杜秋,金陵女也。
年十五为李锜妾。
后锜叛灭,籍之入宫,有宠于景陵。
穆宗即位,命秋为皇子傅姆,皇子壮,封漳王。
郑注用事,诬丞相欲去己者,指王为根,王被罪废削,秋因赐归故乡。
-
念远坐西阁,华池涵月凉。
书回秋欲尽,酒醒夜初长。
露白莲衣浅,风清蕙带香。
前年此佳景,兰棹醉横塘。
-
十载飘然绳检外,樽前自献自为酬。
秋山春雨闲吟处,倚遍江南寺寺楼。
云门寺外逢猛雨,林黑山高雨脚长。
曾奉郊宫为近侍,分明羽林枪。
李白题诗水西寺,古木回岩楼阁风。
-
雪衣雪发青玉嘴,群捕鱼儿溪影中。
惊飞远映碧山去,一树梨花落晚风。
-
石城花暖鹧鸪飞,征客春帆秋不归。
犹自保郎心似石,绫梭夜夜织寒衣。
-
夜程何处宿?
山叠树层层。
孤馆闲秋雨,空堂停曙灯。
歌惭渔浦客,诗学雁门僧。
此意无人识,明朝见李膺。
-
堠馆人稀夜更长,姑苏城远树苍苍。
江湖潮落高楼迥,河汉秋归广殿凉。
月转碧梧移鹊影,露低红草湿萤光。
文园诗侣应多思,莫醉笙歌掩华堂。
-
帝命诗书将,坛登礼乐卿。
三边要高枕,万里得长城。
对客犹褒博,填门已旆旌。
腰间五绶贵,天下一家荣。
野水差新燕,芳郊哢夏莺。
[唐]
803 年 ~ 852 年
杜牧的诗文全集
共 737 诗文