-
三十六策醉特奇,竹林诸公端可师。
秋风萧萧吹鬓丝,蟹螯正可左手持。
醉倒村路儿扶归,瞠目不识问是谁。
浩歌起舞夜何其,北斗磊落明河移。
贵人惜醉渠自痴,黄金络马夸市儿。
-
色如玉版猫头笋,味抵驼峰牛尾狸。
归向妻孥夸至夕,书生寒乞定难医。
-
建苑夸豪如贵胄,棋岩晦迹类臞仙。
倘凭阀阅定人物,耕野钓溪难自贤。
-
冰崖雪谷木未芽,造物破荒开此花。
神全形枯近有道,意庄色正知无邪。
高坚政要饱忧患,放弃何遽愁荒遐。
移根上苑亦过计,竹篱茅屋真吾家。
平生自嫌亦自许,妙处可识不可夸。
-
平生喜登高,醉眼无疆界。
北顾极幽并,东望夸海岱。
喟然抚手叹,从古几成败。
英雄如过鸟,城郭但遗块。
今朝上黑塔,千里旷无碍。
-
乱山缺处城楼呀,双旗萧萧晚吹笳。
烟深绿桂临绝壑,霜落残濑鸣寒沙。
废台已无隐士啸,遗宅上有高人家。
铃斋下榻约僧话,松阴枕石放吏衙。
杯羹最珍慈竹笋,瓶水自养山姜花。
-
似闲有俸钱,似仕无簿书。
似长免事任,似属非走趋。
病能加餐饭,老与酒不疏。
婆娑东湖上,幽旷足自娱。
时时唤客醉,小阁临红蕖。
-
官身早暮不容闲,尘土堆胸愧满颜。
也有向人夸说处,坐衙常对水南山。
-
乡人或病予诗多道蜀中遨乐之盛适春日游镜湖共请赋山阴风物遂即杯酒间作四绝句却当持以夸西州故人也
花光柳色满墙头,病酒今朝懒出游。
却就水亭开小宴,绣帘银烛看归舟。
-
边头无警少铃声,病得新霜亦已平。
赤脚听蛩勤夜绩,苍头租犊待冬耕。
发奁双兔骈头卧,溢榼芳醪彻底清。
里巷纷纷夸节物,春盘傩鼓渐关情。
-
老子山行肯遽回,直穿荦确上崔嵬。
未夸脚力如平昔,且喜眉头得暂开。
庙后故梁龙化去,山前遗箭鹤衔来。
囊钱已尽君无笑,草草犹能把一杯。
-
溪友留鱼不忍烹,直将蔬粝送馀生。
二升畬粟香炊饭,一把畦菘淡煮羹。
莫笑开单成净供,也能扪腹作徐行。
秋来更有堪夸处,日傍东篱拾落英。
-
雨馀未肯放朝暾,穿仗恭承圣主恩。
清跸传声徐御殿,紫衣引拜许龙门。
徘徊漫结尧阶恋,零落难招楚泽魂。
归去犹堪夸里巷,桐江新赐两朱轓。
-
湖上霜高水落时,一藤信步出寻诗。
妄夸强健真堪笑,唤作清闲亦自欺。
西埭又随牛迹去,东村常望鹳巢知。
渔翁留客频辞谢,鸡瘦难烹酒味漓。
-
晨炊畬粟荐园蔬,默计生涯已有馀。
举世方夸稽古力,满怀空贮活人书。
闷呼赤脚行沽酒,出遣苍头旋僦驴。
不为归休习疏懒,爱闲元与市朝疏。
-
扶杖过吾邻,相夸自在身。
年丰称贷少,酒贱往来频。
群散鸡归栅,声喧雀噪囷。
丁宁语儿子,切勿厌沉沦。
-
东舍女乘龙,西家妇梦熊。
翁夸酒重碧,孙爱果初红。
栗烈三冬近,团栾一笑同。
营生无缪巧,百事仰天公。
-
尽障东西日,洞开南北堂。
漏从闲处永,风自远来凉。
客爱炊菰美,僧夸瀹茗香。
晓来秋色起,肃肃满筠床。
-
早见龙翔上太清,即今孤宦老山城。
灵丹不解换凡骨,薄命枉教生太平。
积雪楼台增壮观,近春鸟雀有和声。
如山吏牍何时了,惆怅西窗晚照明。
-
但苦奇寒恼病翁,岂知上瑞报年丰。
一庭不扫待新月,万壑尽平号断鸿。
茧纸欲书先研冻,羽觞才举已尊空。
若耶溪上梅千树,久我今年系短篷。
[宋]
1125 年 ~ 1210 年
陆游的诗文全集
共 10995 诗文