-
泽国春饶雨,书生老益贫。
固难夸练炭,亦岂择劳薪。
盐尽才供暮,醯微尚恼邻。
人嗤信书误,痴绝望常珍。
-
路缭长堤北,家居小市西。
陂塘晨饮犊,门巷午鸣鸡。
妇喜蚕三幼,儿夸雨一犁。
衰翁亦放浪,未怕屐沾泥。
-
智若禹行水,道如丁解牛。
蘧蘧几春梦,泛泛一虚舟。
事定忧何益,狂来醉始休。
青帘夸酒美,且复共登楼。
-
陶令常耽酒,庞翁不出家。
安贫炊麦饭,省事嚼茶芽。
池满浮雏鸭,庭荒噪渴蛙。
诗成赏音绝,自向小儿夸。
-
书生就食等奔逃,道路崎岖信所遭。
船上急滩如退鹢,人缘绝壁似飞猱。
口夸远岭青千叠,心忆平波绿一篙。
犹胜溪丁绝轻死,无时来往驾?艚。
-
筛雨云低未放晴,闭门作病忆闲行。
摄衣丈室参耆宿,曳杖长廊唤弟兄。
饱饭即知吾事了,免官初觉此身轻。
归来更欲夸妻子,学煮云堂芋糁羹。
-
滃滃云堆上,茫茫雪海中。
煎茶夸坐客,打竹课蛮童。
冰谷鸣饥鹤,烟汀立断鸿。
归来更堪喜,葑火满炉红。
-
我有古藤杖,夭矫蛟龙形。生于峭壁绝涧上,乃是会稽山阴之兰亭。
历吴入楚上巴硖,北游直看秦山青。夜飞或随暴雨去,旦归常带流漦腥。
与子扶携各老大,勿复狡狯夸神灵。愔愔从此常倚壁,听我夜诵黄庭经。
-
三沐复三熏,佩玉怀明珠。
何至不自珍,欲效豕负涂。
传呼虽甚宠,正可夸群奴。
君看魏徵孙,世世为农夫。
-
常年春半花事竟,今年春半花始盛。
衰翁不减少年狂,走马直与飞蝶竞。
妍华有露洗愈明,纤弱无风摇不定。
莫放飘零作红雨,剩看倩笑临妆镜。
溪梅枯槁堕岩谷,山杏轻浮真妾媵。
-
黄雀头颅羞五鼎,狄鱼眼眶参隽永。
两螯何罪蟹丧躯,一脔可怜牛断领。
霜刀斫脍几许痛,公子方夸醉魂醒。
物生怖死与我均,砧几流丹只俄顷。
哀哉堂堂七尺身,正坐舌端成业境。
-
乡人或病予诗多道蜀中遨乐之盛适春日游镜湖共请赋山阴风物遂即杯酒间作四绝句却当持以夸西州故人也
舫子窗扉面面开,金壶桃杏间尊罍。
东风忽送笙歌近,一片楼台泛水来。
-
身如病鹤谢樊笼,白尽衰髯脸尚红。
蒲苇陂塘新涨后,梧楸门巷夕阳中。
遗名要耐千年看,快饮方夸百榼空。
造物闵怜君会否,放教折臂老新丰。
-
富贵夸人死即休,每轻庸子觅封侯。
读书历见古人面,好义常先天下忧。
独往何妨刀买犊,大烹却要鼎函牛。
坐皆豪杰真成快,不负凌云百尺楼。
-
妖妍天遣占年华,叹息人间有许花。
十里织成无罅锦,半天留得未残霞。
欲题直恐无才称,不见何由信客夸。
醉后又惊春事晚,湖堤烟柳已藏鸦。
-
好雨疏疏压暮埃,断云漠漠带春雷。
离黄穿树语断续,翠碧衔鱼飞去来。
生菜入盘随冷饼,朱樱上市伴青梅。
狂吟不是夸强健,老气如山未许摧。
-
萧然四壁野人家,幽事还堪对客夸。
快日明窗闲试墨,寒泉古鼎自煎茶。
桐凋无复吟风叶,蘋老犹残泣露花。
万里封侯真已矣,只将高枕作生涯。
-
放翁老手竟超然,俗子何由与作缘。
百榼旧曾夸席地,一窗今复幻壶天。
梦回橙在屏风曲,雨霁梅迎拄杖前。
吾爱吾庐得安卧,笑人思颍忆平泉。
-
胸中何所有,世界如河沙。
区区吞云梦,何至为客夸。
初见卖苑冰,青门已无瓜。
天河正不远,秋风乘客槎。
-
洚水初平时,草木充九州。
禽兽孳育繁,与人为敌雠。
于时圣人作,日夜为民忧。
思有以胜之,食肉而服裘。
然后人奠居,禾黍岁有秋。
[宋]
1125 年 ~ 1210 年
陆游的诗文全集
共 10995 诗文