[宋]
1044 年 ~ 1130 年
黄裳的诗文全集
共 714 诗文
-
扫迹各安在,托身谁与为。
安危应择主,去就尚知时。
春暖语尤巧,海遥归较迟。
画堂人有德,可放绣帘垂。
-
却尘兼却暑,非市亦非郊。
龙孕雪中种,凤翻云外梢。
萧萧天籁作,淡淡月华交。
切玉岁寒味,供餐无外肴。
-
阳光方接物,阴蔽已开关。
水落盈虚定,云收去就閒。
菊花窥晓日,松影撼秋山。
滞思可乘兴,一联还解颜。
-
处己心虽白,逢君眼更青。
独来还得侣,相照即忘形。
用意谁无累,开襟自有灵。
递年何所乐,终日醉遗经。
-
云汉双眸冷,瑶池两桨轻。
六花来酒面,万霰作蓬声。
虚实终何有,高低已混成。
拿舟缘此景,岂为戴君行。
-
紫微方梦断,灯火解严时。
日欲衔龙阙,风先扫凤池。
自怜夜气在,谁笑道冠攲。
岂为云团惜,消閒赖有诗。
-
桃溪出世境,竹林居士乡。
中虚秘天韵,外直凌秋霜。
静久世味淡,翠深人意凉。
触目多俗物,见君何日忘。
-
蘋藻风初定,鸾凤匣已开。
有时开妙象,无处拂纤埃。
乐共世人到,醉从天汉回。
不知谁作记,寥廓卧楼台。
-
醉舞既成乐,醉归还有仪。
涟漪閒自□,浑沌有谁知。
哕哕鸾鸣处,振振鹭起时。
忘归忘未得,方释鲁公诗。
-
意息机乃息,人忘鸥亦忘。
逍遥方自得,邂逅岂相妨。
静见水天阔,閒知春日长。
浮沈无一累,谁更问行藏。
-
想见海滨老,坐观台畔清。
一纶聊自适,万户本无情。
鱼跃心机静,鹰閒世事平。
行藏天意在,千古跂功名。
-
白鹭下遥水,青铜绝纤埃。
窥鱼风色定,移渚客声来。
事傃明明遣,樽临渺渺开。
静怜閒意好,为过夕阳回。
-
率尔相会遇,欣然同醉吟。
意外谈笑易,胸中矛戟深。
契合好甘醴,听闻嫌正音。
交结自此始,刎颈当知心。
-
相得语未究,相知心已陈。
喜生岗上夜,痛定箦中身。
兴废自王郑,恩酬生魏秦。
满怀机变学,岂谓有燕人。