-
盛疑星汉泻,高恐玉山颓。
江水聊添涨,春根却忌培。
渔汀埋舸缆,猎野陷卢鋂。
覆盖污为洁,消磨厉作灾。
-
应迷天上鹤,犹压地中雷。
商色皎且盛,郢歌清更哀。
檐澌悬剑戟,庭块列杓魁。
对老凌华发,迎春濯旧埃。
-
空中逢汗漫,望外见崔嵬。
艳态非因饰,虚根岂可栽。
先崇逢垄断,后化得墙隈。
欢贺纷耕叟,欣拿乱戏孩。
-
砌铺砧上练,池泛瓮中醅。
丰满莫见睍,优閒休及隤。
遗圆还得璧,临翠忽亡苔。
弄巧俄颠漩,争狂忽溯洄。
-
莲社是非外,洞天空色中。
一枝樵客梦,两腋石门风。
鹿径踪何在,榴花信可通。
此缘当邂逅,来接紫玄翁。
-
雕栏身有限,芳草意无穷。
望尽天垂地,吟馀色入空。
锋铓千里岫,羽翼半天风。
万象回头了,骈明亦梦中。
-
舟楫会通处,阴阳明晦时。
四并归善政,万象入新诗。
地胜得仙久,水遥归鹭迟。
为看滕阁记,将赋此尤宜。
-
荒庭初得雨,幽点失凋梧。
滞思舒千卷,高吟想五湖。
蛩声生翠幄,酒力借微躯。
袭蹈贻文病,犹难望汉儒。
-
遽往偶相聚,下帘人事稀。
感秋那听雨,闻杵屡催衣。
得丧多士梦,行藏群雁飞。
黄花期野老,须插满头归。
-
栏槛天都近,池塘水鉴平。
微风晴后寂,孤月夜来清。
大象莫能破,纤尘何处生。
湘灵谁为感,一曲谩分明。
-
一枝能独立,三径漫相随。
閒逐人行止,先知路险夷。
倚凭吟望久,将饮醉归迟。
携到遥林下,尤宜倒接䍦。
-
明舍义方立,深宫文艺成。
诗书盈箧重,金玉满堂轻。
天汉一枝峻,秋风双桂荣。
羡君能自乐,在处有蓬瀛。
-
晚年尘事少,閒境道情多。
汗简知千古,灵龟见一毫。
更寻何处乐,休讼此生劳。
名利虽然好,谁瞻数仞高。
-
百虫将入蛰,一气已归根。
今古在还去,光阴朝又昏。
莫随尘衮衮,须悟性存存。
谁得逍遥趣,南鹏是北鲲。
-
守岁饮须频,光阴又再春。
漏移中夜刻,身是去年人。
天色收残腊,人心息旧尘。
东风新我意,相得向鸡晨。
-
阙下游多日,溪边过几春。
数图人欲活,一笔自如神。
不写俗中态,漫留云外身。
丹青如模我,道貌似山人。
-
一日少一日,一年无一年。
顿门何处入,秘旨有谁传。
忧乐波生水,光阴箭去弦。
几时能得了,坐卧莫忘禅。
-
漫漫云无隙,纷纷稻有芽。
久怀旸谷日,空想暮天霞。
睡美夜声碎,坐寒风脚斜。
秋光犹未尽,相望有黄花。
-
精舍喧哗外,华灯想望中。
管弦何处客,帘幕去年风。
好斁随尘起,悲欢覆手空。
蟾光无内外,自与此心同。
-
秋色中分夜,金行旺气中。
迩遐人望别,内外桂华同。
澄澈曾经雨,娉婷欲御风。
三人欢已断,犹锁武成宫。
[宋]
1044 年 ~ 1130 年
黄裳的诗文全集
共 714 诗文