-
江上晴光照眼浓,十分春色满城东。
客怀何限湘波绿,漕事方殷汉粟红。
雅有诗情添兴远,可无酒力破愁攻。
舳舻早晚蒲帆稳,长啸东南万里风。
-
客里春愁万斛量,随身抖擞一奚囊。
了无池草入诗梦,粗有山花供酒狂。
半载飞蓬成底事,几钩新月误相望。
夕阳又傍空山宿,杜宇声中入异乡。
-
寒食江头去,精蓝景象佳。
怀人悲往事,得句念无家。
飘泊苦多病,颠狂因恼花。
那知三百载,崇祀有光华。
-
不作春游去,那能诗思佳。
春山长在眼,白酒不谋家。
泛泛一蓑钓,冥冥几树花。
相从有真趣,无梦到京华。
-
官事何时了,郊行亦兴佳。
不因修佛供,端为忆诗家。
歌棹浮春浦,吟筇倚暮花。
翻思红蕊句,想像怨年华。
-
贵贱孰欣孰戚,穷通何损何加。
成毁举同堕甑,妍媸不属铅华。
-
暖地池塘早绿,春和笋蕨先肥。
惯作田家活计,懒随廛市关机。
-
鸟语唤回春梦,鸡声叫出朝暾。
一段可人晴景,几家深处田村。
-
远引未能忘世,端居且学灰心。
定自随时隐见,应非与俗浮湛。
-
相马玄黄牝牡,斲轮甘苦疾徐。
元亮得琴中趣,弥明非世间书。
-
寄傲宁须门柳,哦诗不必庭松。
伴我虚心直节,领渠明月清风。
-
玉斧琢成明月,陈玄幻出横枝。
依旧西湖风景,素衣聊受尘缁。
-
阅世觚棱如许,照人冰玉渊然。
个里可藏天地,尘中自有神仙。
-
试数阶蓂有几,昨朝看到今朝。南薰早动舜琴谣。端为熊罴梦兆。
学粹昔人经制,文高古乐箫韶。天风从此上扶摇。回首不劳耕钓。
-
绀滑一篙春水,云横几里江山。一番烟雨洗晴岚。向晓碧天如鉴。
客枕谩劳魂梦,心旌长系乡关。封姨悭与送归帆。愁对绿波肠断。
-
破腊先春梅有意。管领年华,总在清香蕊。不逐浮花红与紫。岁寒来寿仙翁醉。
衮衮诸公名又利。谁似高标,摆却人间事。长对南枝添兴致。尊前好在三千岁。
-
吾母慈祥膺上寿。福庇吾家,近世真希有。丘嫂今年逾六九。康宁可嗣吾慈母。
我愿慈闱多福厚。更祝遐龄,与母齐长久。鸾诰联翩双命妇。华堂千岁长生酒。
-
春意茫茫春色里,又还几度花期。淡晴时候尽融怡。梅腮翻白后,柳眼弄青时。
正是江城天气好,楼台灯火星移。相逢无处不相宜。轻狂行乐处,明月夜深归。
-
家山此去无多路。久没个、音书去。一别而今佳节度。黄花开未,白衣到否,篱落荒凉处。
峥嵘岁月还秋暮。空腹便便无好句。菊意愆期浑未许。那堪惹恨,年来此日,长是潇潇雨。
-
片帆稳送扁舟去。又还踏、江湖路。回首京城旧游处。断魂南浦,满怀装恨,别后凭谁诉。
长歌击剑论心素。有志功名未应暮。自诵百僚端复许。归来犹记,东坡诗语,但草凌云赋。
[宋]
1137 年 ~ 1189 年
廖行之的诗文全集
共 610 诗文