-
背人沙鸟一行斜,唤客桐鱼几叠挝。
误向山中参白足,不知头上著乌纱。
煮茶烟暖浮新竹,洗钵泉香带落花。
过夏功劳眠与食,谁能展卷看楞伽。
-
极浦无高树,苍茫只远空。
潮来江水黑,日出海门红。
两岸东西浙,千帆来去风。
中原山色外,残梦逐归鸿。
-
元是西天住,飞来莫去休。
未凭仙佛国,好似帝王州。
彼树亦如寄,吾生应更浮。
白猿呼不应,松露滴猕猴。
-
草白三丫路,苔青五里牌。
长年车马客,几两利名鞋。
斗籴随时贵,方言到处乖。
近山樵有主,童稚拾松钗。
-
仆行方请息,旅馆复相招。
小市三家聚,前村五里遥。
茅柴侵熟饮,松叶带生烧。
犹有斜阳在,行吟忽断桥。
-
乌兔走双丸,谁将手控抟。
短长三万日,好丑百千般。
数远谈何易,天高问却难。
送君寻富贵,我命不中看。
-
阿姊种婆娑,秋风奈若何。
人间千树少,天上一枝多。
安得仙槎客,携将玉斧柯。
和根都斫却,还我旧山河。
-
三百有馀年,潮头不敢颠。
孤尖标白浪,层级上青天。
铃隔山僧呗,灯通海客船。
老来登眺眼,不道步难前。
-
双桡入天影,野葑绿全交。
鱼唼垂丝柳,鸥眠折叶茭。
行人沿岸曲,落日挂林梢。
归去严城隔,僧门尚可敲。
-
雪中闻犬吠,清卧起来迟。
开户千山白,逢僧一个缁。
言从风絮里,忆得雨花时。
寒舍无祗待,煎茶且说诗。
-
维舟古祠下,野饭就鱼羹。
坐听篙人说,行逢牵路平。
居民难问姓,溪鸭自呼名。
天目无由到,沿洄更几程。
-
幽寻得胜趣,城市几人能。
古柳深中磬,长廊尽处灯。
画龙听说法,塑佛看斋僧。
别寺经行遍,兹游昔未曾。
-
堂上序周亲,相看又一春。
吾年方觉老,童子俨成人。
婪尾屠酥酒,从头郁垒神。
何须千岁上,即此是新陈。
-
自作还相送,唐诗结伴来。
归装携此重,笑口为君开。
莲上巢难稳,桃边艇却回。
空馀吟卷在,沙鸟莫惊猜。
-
留春春不住,春去落花随。
枉自收残片,何堪缀旧枝。
轮蹄前日约,蜂蝶一年期。
代谢由来事,谁能作许悲。
-
无处著诗名,梨山万古青。
人间留此像,天上作何星。
祝史祠神醉,骚人谒梦醒。
当时青紫楦,曾有许精灵。
-
破帽任风吹,天知发已丝。
大江流禹迹,老树见秦时。
北际山如砺,南溟水似池。
夜凉无梦到,久矣叹吾衰。
-
不把雕刀卖,曾随夜斫营。
老年犹善饭,壮日想能兵。
上马身仍健,看鸿眼更明。
战多人不信,枉指箭瘢呈。
-
自身归未得,却劝别人归。
思妇心中事,征夫泪满衣。
蜀天知近远,江树间稠稀。
幸自安双翼,谁教不奋飞。
-
与老本无期,相寻天一涯。
履承双足茧,帽裹半头丝。
路近行犹歇,乡遥梦岂知。
酒酣增意气,忽忆少年时。
[宋]
? ~ ?
朱继芳的诗文全集
共 298 诗文