-
君自画君画,我自画我诗。
我眉自能颦,不能效先施。
造诣虽不同,各抱千古思。
清气孕肝膈,即物皆吾师。
濯我尘土笔,写君冰雪姿。
-
云过溪北阴,日午山鸟静。禅心澹炉烟,写以风竹影。
垂{巾产}对清昼,谈味与之永。松雪陶冰厨,茶梦漱涪井。
响然祖谢徒,山志夙所秉。上人抱无律,气与秋雪迥。
渺兹云水区,远意落清颍。黄冠傥许乞,终约遂幽屏。
归舟破湖阴,缺月半衔岭。淰淰凉翠痕,已蘸鹭丝顶。
-
曙角散边声,重关俯杳冥。
雁群低砦墨,马色接天青。
日驭回西极,云开见北庭。
九京松柏树,萧飒不堪听。
-
回首凄然。
松陵城郭,一路寒蝉。
藕叶围凉,萍花摇暝,人在秋边。
相思昨夜樽前。
酒醒后、疏杨暮烟。
-
离肠一寸,化万千红豆。
底事花前又分手。
便不曾春去、已是无憀,况又到,深院月黄时候。
玉鹅衾底梦,酒雨香云,薄福箫郎怎消受。
无计赎珍珠、待说成名,可知道、甚时能彀。
-
江湖载酒,遍青衫尘积。
玉笛声中过三七。
道飘零杜牧、惯解伤春,原不为、歌扇酒旗凄悒。
惺惺还惜惜,侬自怜花,此意何曾要花识。
一霎画屏前、香梦迷离,尽后日。
-
扁舟秋入嘉兴路。梦逐回波去。
断肠名字说双桥。消受单衾孤独又今宵。
松阴暗转蓬窗悄。霜重溪风晓。
乱虫声紧冻丝丝。刚是酒醒人睡月黄时。
-
虞美人 九月十七日泊嘉兴,时将由枫泾入沪,不经吴门矣,感赋此解
听风病酒秋江路。笛怨萦花步。
湖名空自号鸳鸯。怎不替流欢梦到横塘。
水西驿下走重系。楼阁斜阳里。
萧萧红桕乱栖鸦。可是小桥东去那人家。
-
酒醒夜迢迢。
睡又无聊。
五更月暗雨如潮。
瘦尽黄花秋不管,尽著萧萧。
金鉔小罗帱,红蜡孤烧。
-
金缕曲 得素生兄下弟书,郁郁累日,被酒卧罗,预馆中梦得下字一叶,就枕上足成此解寄之
风雨虚堂夜。
起舞向、荒鸡声里,仰天而诧。
潦倒功名凭一字,说甚奇才董贾。
想独对、孤灯寒灺。
负米艰难原我份,痛黄金、减尽文章价。
-
青眼窥人漫自妍。
黄金抛得买华年。
惺忪秋思难瞒水,作弄春光但借烟。
嘶马地,坐莺天。
长亭回首更凄然。
-
浣溪沙 落灯后二日,维舟蟠溪新桥,水风冻烟,山雨酿雪。孤榜剪烛,怆怀旧游,慢赋此解
系榜蟠门薄雾收。
水杨风软晓星流。
临溪窗阁看梳头。
忽慢思量成往事,可堪漂泊助新愁。
梅花细雨过苏州。
-
蓬窗人悄。
寒意生如草。
月与离人同一稿。
都比前宵瘦了。
拥衾懒炙银灯。
-
明日花朝矣。
尚兀是、风风雨雨,把人愁死。
破屋荒鸡孤烛暗,打叠一衾乡思。
剩布被、偎侬独自。
想见故园灯火夜,向花前、暖酒谈游子。
-
花梢细雨愔愔过。
早夜静、重门锁。
才上灯时人已卧。
凄凉天气,凄凉庭院,著个凄凉我。
一帘苔雾莺啼破。
-
满庭芳 春试后小病数日始起,至小园行散,红雨霏夕,绿阴酿寒,怨别伤春,益增无俚
春逐莺归,人如蝶瘦,匆匆负了流年。
药炉香静,扶病到花前。
门掩东风人去,这残红、还有谁怜。
剩垂柳、恹恹似我,和雪压秋千。
深闺当此夕,红帘押月,紫佩横烟。
-
锁了重门,碧梧疏处,湘帘夜深犹卷。
露鸦栖定后,只秋与竹声撩乱。
单衫小扇。
想花景吹笙,郙家庭院。
无人伴。
-
湿翠黏衫,凉红晕烛,秋在画帘疏处。
病怀已是怕黄昏,更禁他、这宵风雨。
西窗人去。
冷落了、梧桐一树。
正萧萧、向残更诉我,恁时情绪。
-
又见月当头。
大好清游。
浮生何事费闲愁。
贫到酒钱无一个,也过中秋。
银汉拍天流。
-
黄花近也,叹年年、病卧茂陵秋雨。
杯酒西风身世感,对此茫茫谁语。
十口鸡豚,一官牛马,家国终何补。
江关摇落,庾郎新赋枯树。
眼见下噀田荒,瀼西屋破,百事都非故。
[清]
1826 年 ~ 1884 年
周星誉的诗文全集
共 92 诗文