-
何人吹彻江城笛。便吹落、琼瑶屑。曲径闲过春寂寂。窗前影散,阶前香冷,空照婵娟月。
昨宵犹记开瑶席。今夜相思谁共说。楚些歌残招未得。翠苔深处,红茵铺个,梦与冰魂接。
-
风凄清。雨凄清。秋在梧桐叶上□。□□□□□。
□□盈。泪频盈。不是愁人不要听。□□□□□。
-
坠花红处颦眉翠。翠眉颦处红花坠。春惜可怜人。人怜可惜春。
隔窗疏雨急。急雨疏窗隔。门掩便黄昏。昏黄便掩门。
-
独上妆楼斜倚立。但目断、天南北。却恨煞、东风有底急。梨花也、吹如雪。杨花也、吹如雪。
镇日闲愁谁共说。只暗把、栏杆拍。叹旖旎、韶光留不得。鹃啼也、红如血。人啼也、红如血。
-
暖翠帘栊,烛光摇曳,百五韶光佳丽。归燕依人,飞破炉烟香气。过残寒、垂柳阴中,更绿到、阑干第几。闲倚。看多情暮景,怀人触绪。
向感瑶章枉寄。怅咫尺非遥,云天迢递。闺阁无双,笑掩女郎哪比。漫回首、天际妆楼,想人在、银屏近底。帘外。疏棂正淡月,夜凉如此。
-
小立新凉掠鬓丝,画楼吹罢玉参差。红衣堕处无人见,月白风清子夜时。
-
红蕖十里晓风凉,露滴侬家翠袖香。桥畔盈盈双髻女,隔溪相唤渡横塘。
-
秋寺寒烟湿,支筇望不迷。
石林残雨响,樵径乱云底。
落叶埋人迹,疏钟送马蹄。
我来参大乘,斜日下招提。
-
穹窒竞熏鼠,岁晚百务闲。
踪迹远城市,陶然西畴间。
新酒可介寿,园蔬供夕餐。
不惜三时勤,获此终岁安。
贫贱瘁筋力,貌苦心亦欢。
-
一夜响春泉,微雨湿茅屋。
驱犊出门去,平畴霭如沐。
禾黍自怀新,生意何彧彧。
昨停桔槔声,无人雀争啄。
阳和共歆羡,远风转湿燠。
-
方先生,性正直。靖国难,躬戮力。族不辞,死何惜?剖吾心,割吾舌。
身可烹,心难折。炳今古,耀史册。展画竹,泪痕湿。两三竿,五六尺。
挺贞姿,效贞节,疏乔枝,翻密叶,岁寒松,同春柏,起英风,凌霜雪。
顾此君,人悲切。
-
野鹿衔花宫禁悄,沈香侍宴归来早。
念奴报道宿醒消,果下名驹鞲初好。
春风扶困上雕鞍,娉婷仙骨何珊珊。
杏子裙遮金埒暖,鸳纹袖笼玉鞭寒。
香尘暗逐飞花外,半响鸾铃摇月佩。
-
帆影落波光,迢迢水一方。
潮声飞雨白,风色挟沙黄。
海月生蓬岛,江蓠裛楚裳。
骚人无限意,高咏独苍茫。
-
秋色淡如斯,谁家玉笛吹。
一声人静后,千里月明时。
莫辨《关山》曲,空悲《杨柳枝》。
秋风如可托,为我寄相思。
-
东风拂面酒初醒。
会向珠帘掬玉筝。
绿云懒整怕轻盈。
流水不传箫底恨,落花空结梦中情。
教人无那月斜明。
-
画楼夕照却难描。
柳锁轻烟傍小桥。
隔窗燕语麝香消。
小院春深人寂寂,碧池花落水迢迢。
晓莺啼破惜芳朝。
-
香沉宿雨,帘捲秋阴,偶谱宫商花底。
正人对青峰,幽思难寄。
几处高阁春寒,并吹落、玉箫声里。
忆当年,缥缈秦楼,依依如缕。
堪喜。
[清]
? ~ ?
沈纕的诗文全集
共 37 诗文