-
廿四桥头步。听箫声、等闲吹过,良宵三五。偷向十三楼上望,漫掩四围朱户。吹好梦、十年一度。数遍巫山峰二六,第一峰、留作行云路。双星照,七襄渡。
三三径里三生谱。傍花前、栏杆六曲,三弦同诉。谈到绿腰花十八,半晌魂销色舞。添八字、一痕眉妩。丗六鸳鸯分四角,早二分明月三更鼓。且莫把,四愁赋。
-
催去。难住。声声杜宇。梨花春雪。杏花春雨,毕竟春归何处。问春春不语。
可堪又是人离别。愁千结。唱罢阳光叠。恨匆匆。泪溶溶。郎踪。屏山十二重。
-
落花红雨春阴薄。薄阴春雨红花落。清院一声莺。莺声一院清。
碧波烟霭隔。隔霭烟波碧。魂断最黄昏。昏黄最断魂。
-
吹凤管,奏鸾箫。合良宵。人红袖,帐红绡。月玲珑,山妩媚,佩声飘。
桂馥馥,漏迢迢。麝香消。银烛艳,绣帘摇。逗巾香,拭腻粉,念奴娇。
-
谢逸诗情枉费,滕王粉本空夸。东邻飞过又西家。一段幽情难写。
昔日曾栖芳草,而今独采疏花。不知曾否悟南华。真个蘧蘧欲化。
-
一宵睡过春三月。蝴蝶梦中寒尚怯。晓来惊醒落花风,怊怅芳菲容易歇。
东皇又作销魂别。香径闲寻浓翠结。杜鹃无语立枝头,应悔催归声太切。
-
香生九畹。一幅生绡展。净几明窗供雅玩。仿佛幽人作伴。
无言空谷含芳。纵然不采何妨。赢得灵韵清梦,常萦画里潇湘。
-
百五韶光馀几许。轻暖轻寒,渐觉芳时暮。落尽桃花飞尽絮。栏杆凭到无聊处。
试听梁间双燕子。岂解伤春,却作伤心语。打叠愁肠千万缕。夜来那更风和雨。
-
向晚群动息,杖策来东菑。
邻舍多好怀,往还无厌时。
平生守直道,讵假智虑为。
辞拙意弥真,礼疏情不移。
古风转淳朴,徒为薄俗嗤。
-
江水流不息,落日秋风劲。
渔父诚知言,千载悲独醒。
琼佩终不渝,芬芳自辉映。
微词莫能显,感物托其性。
风诗固一变,声哀义弥正。
-
东风昨夜来,不知草木长。
晓起荷锄出,眺此平原广。
墙头桑叶白,屋后春泉响。
节序时迭更,风光正骀荡。
野老散鸡豚,相逢时倚杖。
-
舳舻焚尽仗东风,应借奇谋闺阁中。
曾把韬钤问夫婿,谁言儿女不英雄。
阴符偷读妨描黛,绣帙双开见唾绒。
一十三篇劳指授,蟂矶馀烈本吴宫。
-
此身未肯没蓬蒿,翰墨钻研志趣高。
早并虫鱼登《尔雅》,自寻香草到《离骚》。
怜他金粉耽缃帙,写尔芳魂托彩毫。
一卷《南华》凭梦醒,始知栩栩亦徒劳。
-
可怜王者香零落,憔悴潇湘第一枝。
空向新朝夸画笔,难为骚客写愁思。
故宫落日悲荆棘,周道秋风怨《黍离》。
何处托根犹故土,淡烟细雨伴江蓠。
-
月傍层霄,露滋香畹,莲灯照到花关。一片湘云,教人疑煞仙山。回肠脉脉谁相似,黄河水、几曲银湾。笑无端,转尽炉头,熟熟灵丹。
明珠穿破风流蚁,更起来为我,妙解连环。谢女机丝,鸳鸯绣遍双翰。黄花插到西风鬓,记重阳、会上追欢。且盘桓,红袖围炉,共尔消寒。
-
一枝寂寞窥金井。瘦减繁华影。几番泪雨涴胭脂。不奈飘零已到、洗妆时。
尹那相遇先偷匿。独让呈春色。玉人屡被燕莺催。只得凌红掩素、一起开。
-
窥窗映竹临金井。一片红芳影。尽将双颊著胭脂。引得蜂狂蝶闹、已多时。
玉人娇面偏藏匿。未肯呈春色。晓风频把晓妆催。只是羞它浓艳、怕争开。
-
冉冉碧云轻,灼灼红霞吐。休笑开时不及春,避了封姨妒。
海上几时来,洞里谁人住。闻说层城美酝浓,应是翻名醋。
-
曲槛徒惊春去。忽听卖花声腻。梦回酒醒嗅偏宜,香更无浓处。
梳掠是天然,爱把新妆试。紫云轻压绿云边,越样添娇媚。
-
翩跹罗袂裁无缝。喜归来、掩映文梁雕栋。香絮惯粘泥,补旧时来空。舞罢华胥刚一觉,却与那、梨花同梦。堪恸。念孀楼关盼,缟衣谁共。
还听絮语呢喃,似素心商略,春情种种。顾影在池塘,讶缀来霜重。莫向乌衣思旧族,□已迷、白云乡洞。轻耸。看掠入珠帘,珠帘微动。
[清]
? ~ ?
沈纕的诗文全集
共 37 诗文