-
文章固小技,作者无数人。
寥寥宇宙内,古道日以湮。
世祖树鸿业,冠盖何诜诜。
鲁斋明正学,识见真儒醇。
静修起岩穴,名誉服荐绅。
-
吾观古人诗,瑰怪无不有。
譬如尝谷粟,餍饫满腹口。
千载锦袍仙,陈言付敝帚。
自嫌隘九州,英气荡牛斗。
往往说神仙,更嗜杯中酒。
-
别君春蚕生,见君秋雁去。
几回拾海月,照见珊瑚树。
平生经济心,投老不得遇。
冉冉道途间,两鬓袭尘雾。
-
昨归自城府闻仁和彦克二君席上以诗争雄长故区区僭和一章以和其天倪以全其交道云
洛阳称贾谊,倜傥真英才。
奈遭绛灌短,荐剡非无媒。
程吴偶相会,一笑金樽开。
骂座似狂客,痛饮各百杯。
始焉喉吻渴,碧海扬尘埃。
-
儿童喜相报,翠色饶园蔬。
虽无八珍味,美酒相与俱。
百年戒知足,踰分非良图。
所以谢荣辱,俛仰常晏如。
-
伊予拙生理,颇觉人事疏。
驱驰干戈际,始构此室庐。
时雨趁东作,既耕仍读书。
投老不愿仕,何烦聘安车。
-
微暑不知夏,好风生层波。
如何草径塞,返关养沉痾。
故人倏相遇,感激良已多。
手持千金剂,荡涤气未和。
须臾奏神效,勃勃衰颜酡。
-
我学二之中,寸寸不得上。
十年慕道心,望洋空惆怅。
刻楮不胜劳,射工辄抱恙。
至今衰迟姿,白发成老状。
早交槐堂仙,家世出忠壮。
-
卜邻本乡里,相见即欢欣。
人生散与聚,有如川上云。
向来枉驰骛,尘事多纭纷。
晚节颇闻道,尚友千载人。
叹息复叹息,别离负殷勤。
-
冲泥踏雨路何长,怪底梅粘屐齿香。
碧水丹山武夷境,黄鹂白鹭辋川庄。
谁怜梦笔江淹老,自笑吟诗杜牧狂。
兄弟流年联甲子,主宾妙曲协宫商。
有儿莹洁颜如玉,叹我催颓发似霜。
-
潦倒年踰五十三,树犹如此我何堪。
羞将出处传书简,祗把须眉照石潭。
天上有花徒妄想,床头无酒肯沈酣。
荷衣野制绲为带,竹粉儒冠铁作簪。
自分病怀常琐琐,忍听蛮语久諵諵。
-
孤也不天十有二年矣我先君读书号该博凡平生辛苦而得之者仅见于文辞仕又最晚而位不大显海内器赏不过大参王公继学侍御张公梦臣数人而已呜呼痛哉其忍言诸日者辱养吾先生为题文集五首并序铭一通
太息传家耻构堂,敢言夜夜德星光。
纵横直辨龟呈洛,徐疾曾明日在房。
指李未妨宗老氏,移根还许绍陶唐。
子孙娓娓鱼成队,兄弟翛翛雁作行。
平世舟归非薏苡,故山手植只筼筜。
-
晓行□□□,春圃笋纤纤。
势健争先出,行分续后添。
触藩和叶破,穿壁带泥粘。
犊角形虽瘐,猫头味不兼。
夷齐全节操,王解异贪廉。
-
吴郎久不见,怅望隔江村。
辛苦头将白,编摩眼易昏。
蕉心含雨润,柿叶缬霜繁。
智永瞠诸后,羲之本一门。
未应梁上得,偏向枕中存。
-
龙凤尊王统,楩楠产异材。
八荒归覆载,万姓忍风埃。
气运潜移鼎,年华付劫灰。
西周已陵替,东汉早栽培。
籍甚营薇省,凄其改柏台。
-
莫究岐黄术,谁研草木经。
厥生常夭札,此理竟沈冥。
念汝身先达,逢人药最灵。
龙蟠休父刻,蜃射相湖腥。
秀毓文公里,光扬婺女星。
-
雨晴春鸟语叮咛,松外青山花外亭。
昨夜仙瓢酒初熟,道人无暇读黄庭。
-
树转云昏一径斜,洞门深锁老烟霞。
聂仙已乘黄鹤去,春笋满山空落花。
-
当年返棹西江上,不尽东归孝子心。
投老凄凉空见画,白云散尽故山深。
-
黄山我号白云翁,云涨千山与画同。
试问云山何所似,故人未老一丝风。
[元]
? ~ ?
唐桂芳的诗文全集
共 302 诗文