-
蔌蔌池上雨,离离雨中萍。
方聚若浮云,忽散如流星。
永怀平生友,雨翳山冥冥。
今我双履迹,何由至其庭。
旧梦四十年,松间两囊萤。
-
昔余北征年,岁晏霜满野。
江城起疏钟,残月随瘦马。
此时诗有思,倥偬不得写。
孰云舂容音,殷殷君指下。
千年峄阳桐,劲气种拱把。
-
霜馀日初晴,腊后春欲动。
曳踪行我畦,陈根拨残冻。
鳞鳞万甲绿,已覆前日种。
孰知大钧仁,坱圠无尽用。
一毡守酸寒,菜把烦日送。
-
脩篁荫晴蔬,凉思生午簟。
剥啄惊问谁,玉雪明几砚。
故人有此子,别久欣乍见。
吾鬓能不凋,昔丱今已弁。
而翁二十年,交谊深缱绻。
-
我行桃未开,我归笋成竹。
久客欲何成,苍苔绕吾屋。
书灯仍旧青,客鬓非故绿。
妇亦笑我痴,胡不舍句读。
老生方隐几,起坐一捧腹。
-
桃李春未动,芜菁已煌煌。
我家溪上田,百亩春风香。
春风日初晴,蜂蝶纷如狂。
霏霏适此时,翕翕理亦常。
一气畅旁礴,万汇生辉光。
-
一驴蹇复蹇,负我自有馀。
我行东西郊,不亟亦不徐。
日出寻我友,日入息我庐。
看山或踯躅,步月仍踌躇。
尔蹇吾不厌,慎勿欺我癯。
-
缊袍畅商音,带素靡忧色。
大钧无私贫,是事可容力。
唐风陋以卑,结柳事袪辟。
退之谓知道,亦复费行墨。
当年著原鬼,晚受五穷责。
-
平湖湛初晴,碧色照莲宇。
湖中船子僧,湖上蔬篮女。
遥知一堤柳,风絮正飞舞。
安得携同袍,清啸倚晴树。
关关幽鸟啼,渺渺芳草暮。
-
楚国有佳人,双蛾秀娟娟。
自倚容色好,不复施朱铅。
举世非所偶,窈窕谁为妍。
独抱松柏心,坐阅桃李年。
盈盈东家妹,绮罗照珠钿。
-
青青园中葵,托根信云美。
夙承春风恩,华叶光嶷嶷。
愿得羞王公,颜色照筐篚。
道路阻且长,终然不我以。
悠悠岁年晚,零落自此始。
-
千仞屏罳杳霭中,晴霏朝暮乍青红。
遥知郁郁纷纷处,下有先秦白发翁。
-
城头三弄夕烟横,城上戎衣寝不惊。
四十年来无战斗,梅花吹入太平声。
-
桥边窗户小家楼,新钓鱼肥酒旋篘。
可是东风能唤客,青帘舞过柳梢头。
-
晴霏冉冉上松枝,莫莫堂中茗事迟。
欲访赵州消午困,趁渠蟹眼未生时。
-
湖光三面浸楼台,东面天横锦绣堆。
辨取四时洲上醉,不妨三日一花开。
-
佛屋岿然水四围,晴光波影漾禅扉。
老僧隐几青枫表,笑看沧洲白鸟飞。
-
万斛明珠洗绿盘,鲁公亭上倚阑干。
谁知倒挽银河下,天为忠臣洗肺肝。
-
范公震泽跨龙来,锁向湖滨不放回。
翠鬣苍髯时一奋,孔堂白昼起云雷。
-
文笔双峰锐刺天,风檐万铎语苍烟。
沙门听彻渠应解,说到番君教战年。
[元]
1257 年 ~ 1339 年
吴存的诗文全集
共 151 诗文