-
物华来冉冉,天气宜温温。
浪浪但鸣雨,浩浩常浮云。
谁知润泽中,厥有丰美存。
一朝日出杲,绚烂赪紫群。
川原遍涂抹,纷若粉黛陈。
-
水行苦严厉,万汇喜得春。
解雷久忽震,蛰户奋者殷。
根芽沐膏雨,旸晖复熹晨。
淑气盎原野,鼎鼎来芳辰。
小车度花阴,游芳浮曲尘。
-
意行出郊坰,迎春二之日。
不闻条风鸣,但见朔风急。
朔风何太严,厉物无洪纤。
时方尚发育,岂汝当行权。
试与东皇说,燠寒宜按节。
-
青皇初布令,大块已流湿。
霏霏散冲融,一一成膏液。
骎寻夜漏分,掀扬风箭疾。
孤灯月明眼,渐觉檐花密。
滴沥声既洪,淋浪势方集。
-
时来桃李妍,春风乃知己。
时去桃李萎,春华俱梦寐。
芳菲气不齐,一一理犹是。
何如松与柏,无荣亦无悴。
浮生寄旅亭,万事若流水。
-
乾坤日以辟,生意日以隘。
春风一披拂,万族竞苏快。
肖翘与蠕动,靡不忻坼解。
庆泽流光华,垂荣到菅蒯。
山木岂自寇,孰剪而孰拜。
-
伊耆司化权,与物何落落。
不见阳和敷,但闻风雨恶。
柔绿尚含滋,水红悭破萼。
动植久陵暴,至仁同橐籥。
可使令行冬,寒威肆馀虐。
-
人之生也直,不直匪君子。
一从平原归,立朝更奇伟。
挺挺尽孤忠,蹇蹇陈正义。
初年忤元载,晚节遇卢杞。
不为时宰容,乃作天子使。
-
刘公复晋祚,功成萌异志。
网罗欲用才,剪除不附己。
荆州乃巨镇,肯容司马氏。
家儿特小过,亲驾勤问罪。
延之乃其客,折柬谓可致。
-
曹公初见奇,直以子房许。
制胜算无遗,毙袁而诛吕。
意见稍有乖,几欲置鼎俎。
朝端存正论,九锡胡不取。
本初固难依,奸雄恶可辅。
-
龙卧而长吟,胸次抱奇伟。
立心不北向,特为三顾起。
曹瞒下荆州,气可吞权备。
奋袂为一出,遂成鼎足势。
忠诚以辅国,相业难拟议。
-
二君耸高致,今古知敬慕。
勇退人所难,尤得所以去。
贵戚举爱弟,将使哙为伍。
天子尚衷疑,抗议非不许。
傥或身久留,宁免与时忤。
-
狙击岂良图,命几危博浪。
既受黄石书,颠秦而蹶项。
报韩志已酬,兴汉画仍赞。
历陈借箸计,潜消刻印患。
定封谋遂寝,立嫡计莫尚。
-
方其为储贰,用智固已谲。
及夫据大器,为谋抑何逆。
龙舟及凤谲,无岁不游适。
离宫与别殿,快意事淫佚。
置酒燕要荒,会者三十国。
-
恺悌而爱人,恭俭以持己。
府库有馀财,勿忍为己费。
田租奉公上,屡至为民赐。
不肯私嬖臣,以存大臣体。
不敢私贵戚,以贻天下议。
-
誓征黜夏命,武成有商邑。
惟王弗率祖,冲人初嗣历。
既放奉归亳,已摄复明辟。
前此所未闻,浮言曾罔恤。
二公德动天,民亦归其德。
-
勋华相授受,谟典所具述。
其要在厥中,精一而允执。
惟诚乃能精,惟诚乃能一。
是以无党偏,是以臻正直。
三代所共守,百世不可易。
-
寥寥二千载,道统几欲坠。
濂洛暨关中,浚源接洙泗。
乾淳诸大儒,流派何以异。
无极而太极,性命发其秘。
先天而后天,理数稽其至。
-
十分春过半,稚绿已侵花。
又见拳抽蕨,相将舌吐茶。
川原美如画,卉木烂成霞。
红旆思行乐,黄紬忆放衙。
榆年许憔悴,芳景自纷华。
-
易地开山辟广居,静中妙趣契真如。
自怜至老无闻达,抛却儒书读化书。
[宋]
? ~ 1289 年
卫宗武的诗文全集
共 572 诗文