[明]
1558 年 ~ 1634 年
曹于汴的诗文全集
共 387 诗文
-
一水满不容,一水满欲施。
海若乃汪汪,二水小如卮。
-
知几者不辱,况令辱相续。
徵色不自喻,是之谓走肉。
-
无谓楚可疑,赵孟自坦坦。
无谓汉可信,留侯戈已返。
-
一字歉于中,四座俱回首。
惕兮敬靡忘,勿以为细咎。
-
飞云流远浦,旭光荡风林。
去住倏不滞,可拟达者心。
-
大木充栋梁,全帛美裳衣。
若不中绳墨,环观叹奇稀。
-
卒然辄舛错,检点已千里。
改是胡以预,造次必于此。
-
尔窥事迟迟,喜怒勿遽发。
尔处事疏疏,经理须密切。
-
支言亦有根,根深不在口。
任尔三百缄,根动口自剖。
-
惟敬能生乐,恣睢成闷怀。
寻常莫造次,戎好笑中来。
-
不作井中泥,辄鸣床上琴。
匡人何予有,况为废讴吟。
-
谈忠多负主,论孝未酬亲。
呴濡才似发,相负便生嗔。
-
些个失人意,愁肠百叠萦。
却诧元城子,梅州鼾睡声。
-
诸有不能无,诸无不能有。
灵性一何灵,无无仍有有。
-
意左莫投足,言违急敛唇。
訾人如齿剑,扬已如投焚。
-
时或率天性,分明大道行。
无端翻自悔,苦媚世间情。
-
何事赏巴曲,何事唱阳春。
既成立语式,更得听言人。
-
何事须明心,神通无更有。
一朝心其心,宇宙在吾手。
-
刘戒释文义,潘不议论予。
无乃谈学圣,勿越各身躯。
-
雄辩如求胜,直穷亦似争。
才胜负者远,才争大道崩。