[明]
1558 年 ~ 1634 年
曹于汴的诗文全集
共 387 诗文
-
匪拟人相重,不嫌人我轻。
察言知不足,从此日兢兢。
-
闻鸡频问夜,非是爱辛勤。
老至光阴少,那能不惜阴。
-
魄我魂仍我,梦胡不我由。
夜梦原从昼,云何不静修。
-
止止还止止,休休休坐驰。
兀兀固在此,浪浪将何之。
-
事因忙处错,中道在从容。
拟议为言动,免令愆戾丛。
-
杰人千仞壁,卓见亦横中。
方识不闻睹,穆然洵圣功。
-
心意由来别,心性亦分明。
不窥真性面,终是气纵横。
-
不识严僮仆,能无畏影衾。
心开双目朗,匝地鬼神森。
-
宗圣终无愆,遵王道如砥。
人心真圣君,从心何不理。
-
有物弥天地,至密至恢恢。
放非由近去,卷不远方归。
-
吾亦完其我,夭寿我何关。
人毁与人夺,似隔几重山。
-
常定亦常觉,常觉亦常定。
泗滨获要言,吾以止吾性。
-
以言教者雠,以言教者讪。
几席笑谈间,好师成大患。
-
事不问巨小,身在思有济。
庸庸偶其间,何殊匏之系。
-
保心如保印,印去能吏拙。
事心如事亲,常令安且悦。
-
天下极难事,取土益高陵。
千秋华岳顶,帝座几人登。
-
养气如养虎,虎哮制则难。
养心如养龙,龙变以能蟠。
-
戚休掣电来,得丧迅雷起。
心澄目不摇,凭言了生死。
-
心胸藏衅郤,誉之以为讥。
岐路相违左,合之乃成离。
-
何故多遗忘,知因心不存。
水澄物自照,垢远鉴靡昏。